Albarracín to małe miasteczko z nieco ponad tysiącem mieszkańców na południowym krańcu Aragonii. Podobnie jak Teruel, o którym pisałam w poprzednim poście , totalnie skradło moje serce! Oba punkty na mapie dzieli mniej niż 40 kilometrów i można je łatwo zwiedzić jedno po drugim.
Historia miasta sięga czasów starożytnych, kiedy to Rzymianie założyli tu jeden ze swoich obozów warownych, zwany Lobetans. W I wieku n.e. zbudowali 18-kilometrowy akwedukt, który jest jednym z najbardziej imponujących systemów hydraulicznych na Półwyspie Iberyjskim. W IX wieku n.e. miasto zostało podbite i zajęte przez Arabów, a następnie przejęte przez dynastię Banu Razin, która ustanowiła niezależny taifat. W rzeczywistości uważa się, że obecna nazwa miasta pochodzi od wyrażenia: Al-Bani-Razin, co oznacza dzieci Razina.
Terytorium zostało zajęte przez Almoravidów w 1104 roku. Od 1167 do 1300 roku Albarracín był niezależnym zwierzchnictwem znanym jako Sinyoría d’Albarrazín, który powstał po podziale Taifa Albarracín pod kontrolą Pedro Ruiza de Azagra. Ostatecznie został zdobyty przez Piotra III Aragońskiego w 1284 roku, a rządząca rodzina, ród Azagra, został obalony. Ostatnią osobą, która faktycznie posiadała tytuł Señor de Albarracín, był Juan Núñez I de Lara, chociaż jego syn, Juan Núñez II de Lara, nadal pretendował do tytułu do 1300 roku, kiedy miasto i jego ziemie zostały oficjalnie włączone do Królestwa Aragonii [wikipedia.com].
Na jak długo zatrzymać się w mieście?
Proponuję zostać w mieście przynajmniej na 1 noc, zwłaszcza jeśli chcesz wybrać się na piesze wycieczki po okolicy (co zdecydowanie polecam). Doskonałym przykładem są ruiny rzymskiego akweduktu, czy szlaki Paseo Fluvial lub Sendero del Arrastradero z prehistorycznymi malowidłami naskalnymi.
Gdzie się zatrzymać?
Z pełnym przekonaniem mogę polecić Hotel Messon del Galo, położony przy głównej ulicy z dwoma dużymi płatnymi parkingami w pobliżu. Pokój jednoosobowy z szybkim internetem i łazienką kosztował mnie około 35 EUR (w październiku 2021).
Miejsca warte zobaczenia
Mury miejskie – Podziwiaj wspaniałą panoramę miasta i okolicznych wzgórz z wieży Torre del Andador, najwyższego punktu murów. Wspinanie się po konstrukcji jest zabronione i wierzcie mi, widoki są równie świetne nawet z niższego poziomu. Zwiedzanie jest bezpłatne.
Zamek – Zbudowany w IX wieku jako muzułmański posterunek wojskowy, dziś można go zwiedzać tylko z przewodnikiem w bardzo ograniczonych godzinach otwarcia, co jest nieco zniechęcające. Zapytaj o więcej szczegółów i bilety w centrum informacyjnym.
Katedra (Catedral del Salvador) – kościół rzymskokatolicki jednonawowy, zbudowany w latach 1572 – 1600 na pozostałościach romańskiej świątyni z XII wieku. Można go zwiedzać tylko z przewodnikiem.
Muzeum (Museo de Albarracin) – Znajduje się w starym budynku szpitala z XVIII wieku. W czasie wojny domowej budynek służył jako więzienie powiatowe, a następnie został przekształcony w muzeum. Przedstawia historię Albarracín, zarówno okresy islamskie i chrześcijańskie, jak i nowożytne i współczesne w formie różnych dioram. Niestety wszystkie opisy są wyłącznie w języku hiszpańskim.
Muzeum Diecezjalne (Museo Diocesano) – Znajduje się w starym Pałacu Biskupim, tuż obok katedry. Muzeum prezentuje kolekcję sztuki sakralnej.
Muzeum Zabawek (Museo de Juguetes) — Wizyta tutaj może być dobrym pomysłem, zwłaszcza jeśli podróżujesz z dziećmi. Znajduje się trochę poza głównym szlakiem turystycznym, ale w Albarracin wszystko jest w zasięgu spaceru.
Casa de la Julianeta – Najbardziej charakterystyczny budynek w mieście, a także najczęściej fotografowany, więc jeśli chcesz uzyskać idealne ujęcie bez tłumów wokół, przyjdź wcześnie rano. Jest wykonany z gipsu i drewna, co jest typowe dla stylu w jakim budowano w Albarracin.
Plac Główny (Plaza Mayor Albarracín) – Główny plac otoczony przepięknymi budynkami, w tym XIV-wiecznym ratuszem.
Casa – Museo Albarracín – Dom z XVII wieku, należący niegdyś do rodziny Pérez i Toyuela. Wnętrze zdecydowanie warto odwiedzić, ale znowu możliwe jest to tylko z przewodnikiem.
Wieża Dona Blanca – Została zbudowana w XIII wieku jako część systemu obronnego Albarracin. Ma trzy piętra, na których czasami odbywają się małe wystawy fotograficzne, ale większość ludzi przychodzi dla punktu widokowego na górze. Niestety w dniu mojej wizyty wieża była zamknięta.
Szlaki piesze w okolicy
Akwedukt rzymski – Jeden z najważniejszych systemów hydraulicznych na Półwyspie Iberyjskim, zbudowany w I wieku n.e. przez Rzymian. Ma prawie 25 kilometrów długości i początkowo biegnie nad rzeką Gwadalawiar na trasie Albarracin – Gea – Cella. Wzdłuż drogi znajduje się kilka punktów do zwiedzania, ale według mnie najlepszy to ten tuż za Gea de Albarracin, gdzie można podziwiać wspaniałe mury z tunelami w środku. Jest oznaczony w Mapach Google jako Acueducto romano en Barranco de los Burros i można tu łatwo dojechać samochodem. To imponujące, co ludzie byli w stanie zbudować tak dawno temu bez nowoczesnych narzędzi! Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o historii tego miejsca, zatrzymaj się przy Centro de Interpretacion w Gea de Albarracin.
Szlak Paseo Fluvial – Pętla wzdłuż rzeki Rio Guadalaviar, rozpoczynająca się w Parku Miejskim. Szlak ma około 2 km długości i jest oceniany jako łatwy.
Szlak Sendero del Arrastradero – Cały obszar Pinares de Rodeno słynie z prehistorycznych malowideł naskalnych, takich jak bydło, konie czy postacie ludzkie. W okolicy jest wiele ciekawych szlaków, ale ponieważ kończył mi się czas, zdecydowałem się wybrać właśnie Sendero del Arrastradero o długości 2,5 km. Po drodze lub w zasięgu krótkiego zejścia ze szlaku można zobaczyć kilka miejsc z malowidłami, które są chronone metalową kratą. Czasami naprawdę trudno jest dostrzec to, co przedstawiają tablice informacyje. Być może konieczna jst wyobraźnia! Na szlaku jest też ładny punkt widokowy z panoramą Aragonii.
