Larache to miasto w północnym Maroku, znane z bogatej historii, kultury i malowniczego położenia nad Oceanem Atlantyckim. W architekturze widać wyraźne wpływy mauretańskie i hiszpańskie. Miasto założone w okresie islamskim, później stało się ważnym ośrodkiem portowym pod rządami hiszpańskimi, zanim powróciło pod zwierzchnictwo marokańskie.
Miasto jest szczególnie z piaszczystych plaż, rzeki Loukkos oraz stanowiska archeologicznego Lixus. Uważa się, że była tu jedna z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych osad w regionie i często jest kojarzona z mitami, w tym historią o pracach Herkulesa.
Medina (stare miasto) oferuje mieszankę tradycyjnego życia marokańskiego z wpływami hiszpańskiej epoki kolonialnej. Jej ulice są usiane bielonymi budynkami, kolorowymi targami i małymi kawiarniami. Tętniący życiem port i przemysł rybny odgrywają kluczową rolę w lokalnej gospodarce.
Jak tam dotrzeć?
Samolotem
Najbliższe lotniska międzynarodowe:
Lotnisko Tangier Ibn Battuta (TNG): Około 85 km na północ od Larache. Dalsza podróż możliwa autobusem lub pociągiem.
Lotnisko Rabat-Salé (RBA): Około 150 km na południe od Larache.
Pociągiem
Najbliższa stacja znajduje się w Ksar El-Kebir, około 30 km od miasta. Z Ksar El-Kebir można wziąć taksówkę lub lokalny transport, aby dotrzeć do Larache.
Sieć ONCF (Marokańska Kolej Narodowa) łączy duże miasta, takie jak Tanger, Rabat, Casablanca i Fez z Ksar El-Kebir.
Autobusem
Kilka firm autobusowych obsługuje trasy do Larache z większych miast w Maroku. CTM jest znana ze z komfortowych pojazdów i oferuje przejazdy z miast takich jak Tanger, Casablanca, Rabat i Fez.
Autobusy prywatne są tańsze, ale mogą być mniej punktualne lub wygodniejsze.
Grand Taxi
Taksówki współdzielone (Grand Taxis) są popularnym sposobem podróżowania między miastami w Maroku. Będziesz podróżowach z innymi pasażerami a taksówka odjedzie gdy uzbiera się komplet.
Samochodem
Do Larache można łatwo dojechać samochodem:
Z Tangeru: należy jechać autostradą A1 (około 1 godziny).
Z Rabatu lub Casablanki: autostradą A1 w kierunku północnym.
Z Fezu: drogą N4 i N1 przez Ksar El-Kebir.
Jak poruszać się po Larache?
Najpopularniejszymi sposobami poruszania się po mieście są małe taksówki i autobusy. Spacerowanie to również doskonały sposób na zwiedzanie miasta, szczególnie mediny i portu.
Gdzie się zatrzymać?
Wybrałem La Maison Haute ze względu na świetną lokalizację w medynie i dobry stosunek jakości do ceny. Nie zawiodłem się. Było tam wszystko, czego potrzebowałem na mój krótki, jednodniowy pobyt, a gospodarze byli przyjaźni, chociaż komunikacja po angielsku była ograniczona. W cenę wliczono dobre śniadanie.
Najlepszy czas na wizytę
Najlepszym okresem na wizytę w Larache, zapewniającym równowagę między przyjemną pogodą a mniejszą liczbą tłumów, jest wiosna lub jesień.
Wiosna (od marca do maja)
Temperatury są umiarkowane, wahają się od 18°C do 25°C. Jest zielono dzięki zimowym deszczom. To idealny czas na zajęcia na świeżym powietrzu, takie jak zwiedzanie Lixus, spacery po medynie lub cieszenie się plażami. Jest mniej tłoczno niż latem.
Lato (od czerwca do sierpnia)
Gorąco i słonecznie, temperatury często sięgają 30°C do 35°C. Bryzy znad morza pomagają przetrwać upały. Najlepszy czas dla plażowiczów. Może być tłoczno.
Jesień (od września do listopada)
Podobnie jak wiosną, temperatury wahają się między 20°C a 27°C. Morze jest nadal wystarczająco ciepłe, by się w nim kąpać. Spokojniej niż latem, z mniejszą liczbą turystów.
Zima (od grudnia do lutego)
Znacznie chłodniej, z temperaturami pomiędzy 10°C a 18°C. Możliwe są sporadyczne opady deszczu. Aktywności na plaży mogą być ograniczone, ale to świetny czas na zwiedzanie atrakcji kulturalnych i historycznych.
Co zobaczyć w Larache?
Rozpocząłem zwiedzanie od Placu Wyzwolenia, znanego również jako Plac Hiszpański (Liberation Square / Spanish Square). Bardzo ruchliwe miejsce, gdzie lokalni mieszkańcy spotykają się ze znajomymi by odpocząć przy kawie lub herbacie. Ten okrągły plac został zbudowany przez Hiszpanów i znajduje się tuż obok historycznej mediny Larache. Otaczają go piękne budynki w stylu hiszpańsko-mauretańskim, z których większość to obecnie kawiarnie z tarasami. Palmy i fontanna czyni to miejsce idealnym do relaksu i obserwowania ludzi.
Podczas spaceru po placu nie sposób przegapić ogromnej bramy Bab al-Khemis, która jest wejściem do medyny. Przez ostatnie stulecie niewiele się tu zmieniło. Jest to głównie dzielnica mieszkalna, skupiona wokół rozległego zadaszonego targu, na którym sprzedawane są najróżniejsze produkty.
Fort Kebibat na północnym krańcu mediny to fort z XVI wieku, zbudowany przez Portugalczyków. Niestety, dziś leży w ruinie, otoczony mnóstwem śmieci i nie można go zwiedzać. Stamtąd dobrym pomysłem jest spacer wzdłuż promenady, a nawet wypicie szklanki tradycyjnej herbaty z miętą na tarasach, aby podziwiać panoramiczne widoki na rzekę Loukos i port.
W samym porcie nie ma wiele do zobaczenia, chyba że chcesz kupić świeżą rybę na molo. Możesz ją zanieść do przygotowanie w jednej z pobliskich restauracji.
Po drugiej stronie rzeki Loukos możesz znaleźć najlepszą plażę w mieście, znaną jako Peligrosa. Można do niej dotrzeć małymi łodziami z portu i promenady lub dojechać samochodem, mijając stanowisko archeologiczne Lixus.
Warto wspomnieć także o kościele Matki Boskiej z Pilar (Our Lady of the Pilar), który pochodzi z 1931 roku i znajduje się w pobliżu Placu Wyzwolenia (Liberation Square). Bardzo ładny z zewnątrz, ale niestety w dniu mojej wizyty był zamknięty dla zwiedzających. Obecnie jest centrum lokalnej społeczności, która organizuje wydarzenia kulturalne.
Od kościoła szybko dojdziemy do Zamku Bociana (Laqaliq Castle). Ma on kształt trójkąta równobocznego i pierwotnie w każdym rogu były imponujące bastiony, dopóki jeden z nich nie został zniszczony. Do XVI wieku chronił drogę prowadzącą do Fezu.
Niedaleko zauważysz Wieżę Żydowską. Według legendy, nieprawidłowa nazwa wynikała z plotki, że żydowski lekarz mieszkający w tej wieży leczył sułtana Alsaadiego podczas słynnej bitwy pod Wadi Almakhain w XVI wieku.
Po drugiej stronie drogi znajduje się duży cmentarz muzułmański.
Najlepsze zostawiłem na koniec i po skończeniu zwiedzania centrum miasta wziąłem taksówkę do Stanowiska Archeologicznego Lixus (Lixus Archeological Site). Byłem tam jedynym turystą, co dodatkowo wpłynęło na odbiór tego miejsca. Szczególnie podobała mi się część ruin położona na szczycie wzgórza z rozległymi widokami na okolicę.
Lixus zostało założone przez Fenicjan około VII lub VIII wieku p.n.e. Jego położenie w pobliżu rzeki Loukkos uczyniło je ważnym ośrodkiem handlu i działalności morskiej. Żyzna ziemia i dostęp do wody pomogły mu rozwijać się również jako centrum rolnictwa. Po Fenicjanach kontrolę nad Lixus przejęli Kartagińczycy, kontynuując jego rozwój jako kluczowej części ich sieci handlowej. W 146 r. p.n.e., po upadku Kartaginy, Lixus znalazł się pod kontrolą Rzymu, stając się częścią prowincji Mauretania Tingitana.
Lixus jest kojarzony z mitologią grecką, szczególnie z pracami Herkulesa. Według legendy, to właśnie tutaj Herkules ukończył swoją jedenastą pracę, zdobywając Złote Jabłka Hesperyd, które zapewniały nieśmiertelność. Mówiono, że Hesperydy mieszkały w bujnym ogrodzie w pobliżu Lixus, strzeżonym przez smoka Ladona.
W epoce rzymskiej Lixus osiągnął szczyt rozwoju. Były tu amfiteatry, świątynie, łaźnie i obszary mieszkalne. Rzymianie zbudowali fabryki soli i zakłady solenia ryb, aby produkować garum, czyli ceniony sfermentowany sos rybny eksportowany do całego imperium. Lixus służył jako pomost między światem śródziemnomorskim w Europie a Afryką.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Lixus zaczął podupadać. Rozwój innych centrów handlowych i zmiany polityczne przyczyniły się do jego stopniowego opuszczania. W okresie islamskim został w dużej mierze porzucony, a pozostała populacja przeniosła się do pobliskiego Larache.
