Jeden z moich ulubionych parków narodowych w Tajlandii znajduje się tuż nad imponującą rzeką Mekong. Nazwa Pha Taem pochodzi od dużego klifu, gdzie oprócz panoramicznych widoków można podziwiać starożytne malowidła naskalne. Na terenie parku są ciekawe szlaki turystyczne i dobrze utrzymane kempingi.
Ile wynosi opłata za wstęp?
Jednodniowy bilet kosztuje 400 THB dla obcokrajowców, więc jest dość drogo w porównaniu do innych parków narodowych w Tajlandii. Aby w pełni zwiedzić to miejsce, sugeruję poświęcić na to dwa dni, najlepiej z noclegiem w namiocie na jednym z klifów.
Jak dotrzeć na miejsce?
Do Ubon Ratchathani można dostać się samolotem, pociągiem lub autobusem z Bangkoku. Loty z Bangkoku są codziennie i trwają mniej niż godzinę. Pociągi i autobusy są znacznie tańsze, ale podróż trwa od 9 do 11 godzin. Osobiście preferuję pociąg sypialny, który ma najlepszy stosunek komfortu do ceny, ale przyjazd jest bardzo wcześnie rano, więc trzeba pokręcić się po mieście kilka godzin przed zameldowaniem w hotelu.
Z Ubon Ratchathani kontynuuj podróż autobusem lub minibusem dalej do Khong Chiam.
Dostępne połączenia możesz sprawdzić również na 12Go.Asia
Jak się poruszać po okolicy?
Po parku najlepiej przemieszczać się samochodem lub skuterem. Jeśli noclujesz w Khong Chiam, popytaj o opcje wynajmu w miejscu zakwaterowania lub w restauracji Baan Steak.
Jeśli planujesz długą podróż w rejonie Isan, polecam wynająć samochód w Ubon Ratchathani. W większych miastach zawsze jest większa konkurencja i lepsze ceny. Skorzystałem z usług Smile Rent a Car i wynająłem Toyotę Yaris, która była niemalże nowa.
Kiedy odwiedzić park?
W tym rejonie Tajlandii panuje klimat monsunowy z trzema porami roku: porą deszczową (od czerwca do października), porą chłodną (od października do lutego) oraz porą suchą i gorącą (od lutego do czerwca). Wodospady prezentować się będą najlepiej w środku lub pod koniec pory deszczowej. Należy pamiętać, że w maju droga na klif Pha Chana Dai jest zamknięta, a w wodospadach jest bardzo mało wody lub nie ma jej wcale.
Gdzie się zatrzymać?
Polecam Khong Chiam 2 Hotel w miasteczku o tej samej nazwie. Jest położony w pobliżu głównej drogi i nocnego marketu. Pokój był czysty i bardzo przestronny, z szybkim internetem.
Plan zwiedzania
Jadąc od strony Khong Chiam, pierwszy zjazd z głównej drogi w stronę parku prowadzi do Sao Chaliang. Są to monolity powstałe w wyniku erozji wodnej i wietrznej, przypominające grzyby. W skale widoczne są pozostałości muszli, żwiru i piasku, dlatego przypuszcza się, że około miliona lat temu obszar ten był pod wodą. Ścieżka przyrodnicza Meak Mai Sai Than Hin Taek składa się z 3 wariantów. Pierwszy z nich ma 350 metrów długości, drugi kilometr, a trzeci 2,7 kilometra. Gorąco polecam przejście najdłuższej pętli, bo widoki są naprawdę piękne.
Jadąc dalej asfaltową drogą, dotrzesz do Pha Taem Cliff z niesamowitymi widokami na rzekę Mekong, naturalną granicę między Tajlandią a Laosem. Ze względu na położenie geograficzne na wschodzie obszar ten jest również popularny jako idealne miejsce do podziwiania pierwszych promieni słońca w kraju.
Szlak prowadzi najpierw w dół klifu, gdzie można dostrzec starożytne malowidła, które po raz pierwszy odkryto w 1981 roku. Zostały one wykonane w różnych stylach i technikach i przedstawiają ludzi, zwierzęta (słonia, żółwia, rybę i płaszczkę), naczynia, symbole, i ludzkie dłonie. Malowidła są datowane na około 3000 – 2500 lat. Następnie szlak kieruje się w górę klifu i prowadzi jego skrajem z powrotem na parking. Łączny dystans to prawie 5 kilometrów, ale warto!
Kolejny zjazd z głównej drogi #2112 prowadzi do wodospadu Soi Sawan. Z parkingu w dół do wodospadu prowadzi krótki szlak. Piękne miejsce, nawet w maju kiedy było bardzo mało wody. Z parkingu można również wybrać się na dłuższą wędrówkę do klifów Pha Chek i Pha Moei. Roztaczająca się stamtąd panorama na rzekę Mekongu po prostu zapiera dech w piersiach. Dystans to około 4,5 km w jedną stronę i pokonanie go powinno zająć około 1,5 – 2h.
Wróć na główną drogę i kieruj się dalej na północ. Wodospad Saeng Chan to kolejny ciekawy punkt na postój, ponieważ woda przepływa przez otwór w skale z piaskowca.
W pobliżu znajduje się jeszcze jeden wodospad – Thung Na Mueang. Natomiast podążając dalej drogą wzdłuż rzeki Mekong dotrzesz do najbardziej wysuniętego na wschód punktu Tajlandii.
Do kolejnych dwóch atrakcji dotrzeć jest nieco trudniej. Droga do klifu Pha Chana Dai jest wąska i są określone przedziały czasowe, kiedy można nią jechać w górę lub w dół. Harmonogram w kwietniu 2023 roku wyglądał następująco:
Wjazd: 04:30 – 06:30, 10:30 – 13:00, 16:00 – 18:00
Zjazd: 07:30 – 09:30, 14:00 -15:00, 19:00 – 19:30
Wydaje się, że droga jest kompletnie zamknięta dla ruchu w maju. Sprawdź stronę internetową parku, aby uzyskać najnowsze informacje.
Klif znajduje się w odległości 10 minutowego spaceru od parkingu i rozpościerają się w niego wspaniałe widoki na Mekong i Laos. Rozważ nocleg na kempingu, bo wschody słońca w tym miejscu są tego warte! W pobliżu znajduje się również wodospad Huai Phok .
W drodze na klif Pha Chana Dai nie zapomnij zatrzymać się przy Twin Pillars, kolejnej formacji z piaskowca w kształcie grzyba. Bardzo fotogeniczne miejsce!
Kierując się jeszcze dalej na północ parku, warto odwiedzić Pha Chang, malowniczy obszar z nieco niższymi klifami wzdłuż Mekongu. Bilet nie jest tu potrzebny a pojazd możesz zaparkować na końcu drogi i przejść dalej pieszo (około 5 minut). W pobliżu znajduje się również Sao Chaliang Yai, kolejną formację skalną przypominającą gigantycznego grzyba.
W pobliżu parku narodowego Pha Taem
Sam Phan Bok
To miejsce leży poza Parkiem Narodowym Pha Taem, ale wciąż na tyle blisko, że moim zdaniem nie można go przegapić. Sam Phan Bok oznacza “3000 dziur” i gdy tylko dotrzesz na miejsce, zrozumiesz tę nazwę. Wody rzeki Mekong nadały skałom niepowtarzalne kształty. Można dotrzeć tam z parkingu pieszo lub wynająć pickupa za 150 THB. Odległość nie jest duża, ale jest to odsłonięty teren, a w słoneczny dzień może być niesamowicie gorąco. Na miejscu można kupić zimne napoje, a młodzi lokalni przewodnicy oferują oprowadzenie po okolicy i wskazanie unikalnych formacji skalnych (np. Myszka Miki), które mogą być trudne do znalezienia samemu.
