Sepilok, położony w malezyjskim stanie Sabah na wyspie Borneo, słynie przede wszystkim z Centrum Rehabilitacji Orangutanów i szlaków pieszych w Rainforest Discovery Centre.
Jak dojechać do Sepilok?
Dotarcie do Sepilok zazwyczaj wiąże się z podróżą do Sandakanu.
Drogą powietrzną
Kilka linii lotniczych obsługuje loty do Sandakanu, w tym Malaysia Airlines i AirAsia, z bezpośrednimi lotami z Kota Kinabalu (stolica Sabah) i Kuala Lumpur (stolica Malezji). Aby dostać się z lotniska Sandakan do Sepilok, najlepiej jest skorzystać z aplikacji Grab.
Drogą lądową
Połączenia autobusowe z Kota Kinabalu do Sandakan mijają po drodze Kundasang i Sepilok. Podróż trwa około 6-8 godzin. Poproś kierowcę, aby wysadził Cię w Sepilok.
Alternatywnie możesz także wypożyczyć skuter w Sandakan i wybrać się do Sepilok na jednodniową wycieczkę. Ja właśnie tak zrobiłem 🙂
Aby zarezerwować bilet, odwiedź Easybook lub 12Go.Asia
Kiedy najlepiej się wybrać?
Najlepszy czas na wizytę w Sepilok to pora sucha, która zazwyczaj przypada na okres od marca do października. Pogoda w tych miesiącach jest na ogół korzystna i charakteryzuje się mniejszą ilością opadów, co ułatwia eksplorację lasów deszczowych (szlaki są mniej błotniste) i cieszenie się przebywaniem na świeżym powietrzu.
Ile czasu zaplanować?
Wszystko zależy od tego, czy planujesz wędrować szlakiem Kabili w obrębie Rainforest Discovery Centre. Jeśli tak, zajmie Ci to minimum 5-6 godzin, a więc większość dnia. Dlatego też 2 dni wydają się optymalne, aby spokojnie zwiedzić resztę atrakcji.
Jeśli nie planujesz wędrówki szlakiem Kabili, jeden pełny dzień w zupełności wystarczy.
Jak się poruszać?
Trzy główne atrakcje znajdują się bardzo blisko siebie, w odległości krótkiego spaceru: Centrum Ochrony Niedźwiedzia Malajskiego, Sanktuarium Orangutanów i Rainforest Discovery Centre.
Aby dostać się do Sanktuarium Nosaczy Sundajskich (Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary) będziesz potrzebować taksówki lub wypożyczonego skutera. Zapytaj w miejscu zakwaterowania lub sprawdź w aplikacji mobilnej – Grab.
Co zwiedzić w Sepilok?
Centrum Ochrony Niedźwiedzia Malajskiego
Niedźwiedź malajski lub biruang malajski to najmniejszy gatunek niedźwiedzia na świecie. Swoją nazwę zawdzięcza złotemu pasowi futra otaczającemu jego szyję. Niedźwiedzie te można spotkać na Borneo, we wschodnich Indiach, południowych Chinach, Mjanmie, Laosie i Wietnamie, a także w innych częściach Azji Południowo-Wschodniej. Dzięki dużym pazurom mogą z łatwością wspinać się na wysokie drzewa w poszukiwaniu uli. Dodatkowo kontrolują szkodliwą populację termitów w lesie. Są one niezbędnym składnikiem diety niedźwiedzi.
Niedźwiedzie malajskie są drugim najbardziej zagrożonym gatunkiem niedźwiedzia na świecie i ośrodek w Sepilok dobrze się nimi opiekuje. Przed wypuszczeniem na wolność uczą się żerować, zakładać gniazda, wspinać się i wchodzić w interakcję z innymi. W sklepie z pamiątkami wyświetlany jest film, który informuje o ważnej pracy centrum.
Bilet wstępu kosztuje 50 RMB dla osób niebędących Malezyjczykami i 10 RMB dla dorosłych Malezyjczyków.
Centrum Rehabilitacji Orangutanów
Założone w 1964 roku przez Barbarę Harrison, Angielkę, która współpracowała z rządem Sabah. Centrum zostało założone w celu rehabilitacji osieroconych i rannych orangutanów, tak aby mogły w końcu wrócić na wolność.
Początkowo ośrodek skupiał się na ratowaniu młodych orangutanów, które zostały wysiedlone w wyniku wycinki lasów i nielegalnego handlu zwierzętami. Wczesne lata wymagały znacznych wysiłków na rzecz podnoszenia świadomości i edukowania społeczeństwa na temat trudnej sytuacji orangutanów. Na przestrzeni lat proces rehabilitacji w Sepilok ewoluował. Młode orangutany uczą się podstawowych umiejętności przetrwania, w tym wspinania się i żerowania, w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku, zanim zostaną wypuszczone do lasu.
Karmienie na platformach odbywa się o godzinie 10:00 i 15:00 i trwa od 30 do 50 minut. Bilety są ważne przez jeden dzień, więc w ramach tego samego biletu można zobaczyć dwa karmienia. Ja byłem tu rano i miejsce było niezwykle zatłoczone ludźmi, co odebrało większość uroku. cZułem się trochę jak w zoo…
Rainforest Discovery Centre
Oprócz ośmiu wież obserwacyjnych połączonych chodnikami, z których można podziwiać korony drzew, w parku jest wiele tras spacerowych o różnej długości. Mapę można pobrać w kasie biletowej. Szanse na dostrzeżenie wyraków, kukang, cywet, palatuchów i innych stworzeń zwiększysz dołączając na nocny spacer z przewodnikiem. Zwierzęta są wtedy bardziej aktywne.
Jeśli chcesz przejść najbardziej wymagający szlak w parku, Kabili Trail będziesz musiał kupić w kasie oddzielne pozwolenie za 35 RMB. Szlak ma 16 km tam i z powrtoem a głównym utrudnieniem jest wilgotność powietrza i wysoka temperatura, dlatego należy zabrać ze sobą dużo wody i ubranie na zmianę. W maju nie zauważyłem żadnych pijawek. Wzdłuż ścieżki znajdują się trzy wiaty, w których można odpocząć. Szlak jest dobrze oznakowany i moim zdaniem przewodnik nie jest potrzebny, ale w razie potrzeby można go wynająć (zapytaj w kasie).
Do Sepilok Laut na końcu szlaku dojdziesz drewnianą promenadą o długości 1 km, która wiedzie przez las namorzynowy. Można tam spędzić noc, ale trzeba zarezerwować pokój z wyprzedzeniem i zabrać ze sobą wystarczającą ilość wody i jedzenia. Alternatywnie istnieje możliwość zorganizowania transportu łodzią do centrum Sandakan, ale również trzeba to ustalić mailowo lub telefonicznie kilka dni wcześniej. W przeciwnym razie, trzeba wrócić tą samą drogą.
Sanktuarium Nosaczy Sundajskich
W połowie lat 90. XX wieku teren o powierzchni 400 akrów miał zostać oczyszczony pod uprawę palmy olejowej, kiedy właściciel dowiedział się, że w lesie namorzynowym żyją nosacze. Wtedy postanowił zachować ten mały obszar lasu w nienaruszonym stanie jako schronienie dla małp.
W zatoce Lubuk niewielkie obszary lasów namorzynowych otoczone są plantacjami palm. Małpy dostają dodatkowe pożywienie, ponieważ same nie mogą zdobyć go w wystarczającej ilości. W jakiś sposób miałem wrażenie, że historia tego miejsca bardzo dobrze pasuje do ogólnej historii Borneo i faktu, że dzikie zwierzęta są wypychane ze swoich naturalnych siedlisk i mogą przetrwać tylko na tych małych, kontrolowanych terenach, z których tworzy się atrakcję turystyczną generującą dodatkowy dochód… Dlatego po wizycie w Sanktuarium Orangutanów i Centrum Ochrony Niedźwiedzia Malajskiego poczułem się wystarczająco przygnębiony by odpuścić wizytę u nosaczy. Chciałem je zobaczyć w naprawdę naturalnym środowisku, a nie na “wystawie”.
To prywatne sanktuarium ma dwie platformy obserwacyjne. Karmienie odbywa się na platformie A o godzinie 9:30 i 14:30 oraz na platformie B o godzinie 11:30 i 16:30.
