featured Archiwum - Pin Your Footsteps

In Malezja 13 lipca, 2024

Kota Kinabalu: przewodnik turystyczny po stolicy Sabah

Kota Kinabalu, często określana jako KK, jest stolicą stanu Sabah w Malezji. Z jednej strony znajduje się Morze Południowochińskie, a z drugiej lasy deszczowe oraz najwyższy szczyt Malezji – Kinabalu.

W okresie kolonialnym Wielkiej Brytanii miasto znane było jako Jesselton. Zostało mocno zbombardowane podczas II wojny światowej, co doprowadziło do rozległej odbudowy. Dziś miasto jest mieszanką kultur rdzennych grup, takich jak Kadazan-Dusun, Bajau i Murut, a także Chińczyków oraz Malajów. Miasto jest także bramą do poszukiwań ropy i gazu w regionie.

Jak dotrzeć do Koty Kinabalu?

Drogą powietrzną:

Niektóre azjatyckie linie lotnicze obsługują loty międzynarodowe bezpośrednio na lotnisko Kota Kinabalu (BKI). Jeśli jesteś już w Malezji, możesz zdecydować się na lot krajowy z większych miast, takich jak Kuala Lumpur, Penang czy Johor Bahru.

Drogą lądową:

Jeśli podróżujesz po Sabah, dalekobieżne połączenia autobusowe łączą Kotę Kinabalu z innymi miastami w tym rejonie, takimi jak Sandakan, Semporna lub Tawau. Można tam również dotrzeć z Brunei i stanu Sarawak. Drogi są ogólnie w dobrym stanie.

Tunku Abdul Rahman Marine Park — *Park morski Tunku Abdul Rahman*

Na kiedy zaplanować podróż?

Kotę Kinabalu i przybrzeżne wyspy można zwiedzać przez cały rok, ale najlepszy czas to okres od lutego do kwietnia, w porze suchej. Pogoda w tych miesiącach jest na ogół korzystniejsza i charakteryzuje się mniejszą ilością opadów, co ułatwia spędzanie czasu na świeży powietrzu.

Jak długo zostać na miejscu?

Wystarczą 2-3 dni, aby zwiedzić miasto i jego okolice oraz zrelaksować się na pobliskich wyspach lub spróbować sportów wodnych.

Gdzie się zatrzymać?

Spędziłem kilka dni w Kocie Kinabalu i mogę polecić trzy miejsca na nocleg: ATAP Hotel, Hotel Tourist by HotSpot Essential oraz Akinabalu Youth Hostel. Wszystkie były niedrogie i oferowały ładny i czysty prywatny pokój.

Jak się poruszać po mieście?

Mimo, że Kota Kinabalu jest największym miastem w stanie Sabah, nie oczekuj metropolii. Centrum miasta można zwiedzać pieszo, natomiast do bardziej odległych miejsc można bez problemu dojechać taksówką. Najlepiej korzystać z popularnej aplikacji mobilnej – Grab.

Co warto zobaczyć w Kota Kinabalu?

Wieża zegarowa Atkinsona

To najstarszy drewniany budynek w mieście, który przetrwał zniszczenie Jesselton podczas II wojny światowej.

Niedzielny targ przy ulicy Gaya

Ulica Gaya w piątek i sobotę od 17:00 do północy zamienia się w nocny targ i jest doskonałym miejscem na spróbowanie różnych lokalnych przekąsek i napojów. W niedzielę rano od 6:00 do 13:00 jest tam zwykły targ, na którym można kupić rośliny, owoce, warzywa, odzież, antyki itp.

Rynek Centralny

Można tu znaleźć owoce tropikalne, świeże warzywa, ryby i owoce morza.

Nocny Targ

Od świeżych owoców morza po tradycyjne dania malezyjskie, takie jak satay czy laksa – każde stoisko oferuje wyjątkowe doznania smakowe. Rynek jest zwykle bardzo zatłoczony. Nie obawiaj się targować o cenę owoców morza, jest to całkowicie w porządku.

Meczet Bandaraja

Aby zwiedzić wnętrze, należy pobrać w recepcji specjalne nakrycia ciała. Najlepiej unikać czasu modlitwy, ponieważ wtedy nie wpuszcza się turystów. W środku nie ma nic specjalnego do zobaczenia, a za wstęp pobiera się opłatę, co niestety pozostawia niesmak. Najlepiej zrobić kilka zdjęć meczetu z ulicy na zewnątrz, łapiąc odbicie w wodzie. To jest darmowe!

Taman Awam Teluk Likas

Długi odcinek parku i plaży wzdłuż wybrzeża. Ładne miejsce do ćwiczeń i relaksu w cieniu, ciesząc się morską bryzą. Nie pływałbym tu jednak, ponieważ woda nie wyglądała na czystą.

Meczet stanu Sabah

Złote akcenty błyszczą jasno w słońcu, a wokół budynku jest ładna zieleń. Nie mogłem jednak wejść do budynku, ponieważ trwała modlitwa.

Państwowe Muzeum Sabah

To muzeum oferuje wspaniałe wprowadzenie do historii ludności zamieszkującej Sabah. Wystawy obejmują tradycyjne stroje, hafty, uroczystości, rytuały, rzemiosło i instrumenty muzyczne plemion Dusun, Murut, Rungus, Bajau i wiely innych.

Na piętrze znajduje się starożytna chińska ceramika odkryta w 2013 roku na pokładzie wraku Jade Dragon, którą datuje się na około 1300 rok naszej ery. Ponadto w przylegającej do muzeum wiosce dziedzictwa znajdują się tradycyjne domy plemienne.

Muzeum Cywilizacji Islamskiej

Muzeum przedstawia historię rozprzestrzeniania się islamu w Azji Południowo-Wschodniej, w tym jego pojawienie się w Sabah i całej Malezji. Na wystawie znajdują się artefakty islamskie przywiezione z krajów Bliskiego Wschodu, takich jak Turcja, Egipt, Iran, Maroko i Indie, a także lokalna sztuka z Sabah, Sarawak oraz Brunei.

Plaża Tanjung Aru

Ładne miejsce do podziwiania zachodu słońca z wieloma straganami zsrwującymi przekąski. Niestety dookoła pełno śmieci, obok których trudno przejść obojętnie. Plaża znajduje się około 10 – 15 minut jazdy od centrum miasta.

Wioska kulturalna Mari Mari

Oferowane wycieczki z przewodnikiem przybliżają warunki życia, zwyczaje oraz wierzenia grup etnicznych Bajau, Lundayeh, Murut, Rungus i Dusun. To również doskonała okazja by poznać lokalną kuchnię oraz technikę rozpalania ognia i tatuowania. Niestety porcje są naprawdę mikroskopijne! Wizyta obejmuje również większy posiłek w formie bufetu i krótki występ taneczny. Ogólnie rzecz biorąc, fajna, ale bardzo turystyczna atrakcja, a przewodnik czasami zbyt spieszył się z wyjaśnieniami.

Sesja poranna rozpoczyna się o godzinie 11:00, a popołudniowa o 14:00. Bilet kosztuje 130 RM dla turystów zagranicznych i 110 RM dla Malezyjczyków. Aby się tam dostać, możesz zamówić taksówkę w aplikacji Grab.

Wodospad Ulu Kionsom

Popularne miejsce do pływania i pikników wśród mieszkańców, położone w odległości spaceru od wioski Mari Mari. Po zakupie biletu podążaj cementową ścieżką, a z każdym krokiem dźwięk płynącej wody będzie coraz głośniejszy.

Aby dostać się na ostatni poziom wodospadu, należy wspiąć się ścieżką po zalesionym zboczu. Kamienie i korzenie mogą być bardzo śliskie, więc zachowaj ostrożność i weź butelkę wody.

Bilet kosztuje 10 RM dla obcokrajowców i 3 RM dla Malezyjczyków.

Wioska Dziedzictwa Monsopiad

Dobra i mniej popularna alternatywa dla wioski Mari Mari. Upamiętnia życie legendarnego Kadazana, wojownika i łowcy głów: Monsopiady. Program jest dość typowy: prezentacja tradycyjnych przekąsek, przypraw, technik rozpalania ognia i metod polowań, po czym następuje występ muzyczny i taneczny. Sesja poranna rozpoczyna się o godzinie 11:00, a popołudniowa o 14:00.

Galeria Sztuki Sabah

Najciekawszą częścią jest unikalny w kształcie budynek galerii. Wejście dla obcokrajowców kosztuje 15 RM (w porównaniu do 5 RM dla Malezyjczyków). Samo muzeum jest wyjątkowo małe i zwiedzałem je w 15 minut. Na zewnątrz również jest kilka eksponatów, więc może lepiej jest rozejrzeć się tam i zaoszczędzić pieniądze na lepszę kolację.

Wetland Ramsar Site

Miejsce z dużym potencjałem, gdzie wśród namorzynów można zobaczyć kraby, jaszczurki i różne ptaki. Niestety ilość śmieci jest przytłaczająca. Promenady również pilnie wymagają naprawy, więc uważaj gdzie stawiasz nogi.

Puh Toh Si

Spokojna i zadbana chińska świątynia, w której znajduje się leżący Budda. Świątynia znajduje się na niewielkim wzniesieniu niedaleko autostrady.

Park morski Tunku Abdul Rahman

To grupa wysp i otaczających je wód położonych u wybrzeży Koty Kinabalu. Park morski powstał w 1974 roku i nosi imię pierwszego premiera Malezji. Park składa się z pięciu głównych wysp: Gaya, Manukan, Mamutik, Sapi i Sulug.

Jak się tam dostać?

Z terminalu promowego Jesselton Point na wyspy regularnie kursują łodzie motorowe. Na wyspach są różne udogodnienia, w tym opcje zakwaterowania, od niedrogich domków po luksusowe kurorty, a także restauracje, toalety i miejsca na piknik.

W maju 2024 r. można było odwiedzić wyspy Mamutik, Manukan i Sapi. Wyspa Gaya była niedostępna dla turystów na jednodniowych wycieczkach. Można tam się dostać tylko w przypadku pobytu w jednym z kurortów na wyspie. Na wyspie mieszka duża społeczność nielegalnych imigrantów z Filipin, co prawdopodobnie jest jednym z powodów takiej sytuacji.

Motorówki startują o 8:30 i kursują co 30 minut. Powrót możliwy jest w godzinach 12:00 – 16:00. Po dotarciu na poszczególne wyspy, organizator zapyta Cię, o której godzinie chcesz, aby Cię odebrano.

Koszta

Cena transportu zależy od liczby wysp, które chcesz odwiedzić.

1 wyspa: 35 RM od osoby

2 wyspy: 45 RM za osobę

3 wyspy: 55 RM za osobę

Do ceny należy doliczyć opłatę za wstęp do parku narodowego (25 RM) i opłatę terminalową (9,20 RM).

Wypożyczenie: płetwy, kamizelkę ratunkową i maskę do snorkelingu lub matę plażową można wypożyczyć za 10 RM za sztukę.

Jednodniowa wycieczka na 3 wyspy

Najpierw zatrzymaliśmy się w Manukan, gdzie odbyłem spacer na drugą stronę wyspy, do tzw. Sunset Point. Próbowałem znaleźć szlak pieszy przez dżunglę i w końcu znalazłem, ale założenie sandałów nie było dobrym pomysłem. Zamiast tego zawróciłem i poszedłem betonowym chodnikiem. Komarów było tak dużo, że nie można było się zatrzymać nawet na sekundę!

Punkt widokowy nie był zbyt wyjątkowo i wszędzie było mnóstwo śmieci. Z drugiej strony było stosunkowo cicho, więc udało mi się polatać dronem i zrobić kilka fajnych zdjęć. Potem wróciłem na plażę i odpoczywałem czekając na łódź na wyspę Mamutik.

Mamutik to najmniejsza wyspa w parku, na której znajduje się tylko jeden ośrodek wypoczynkowy. Przeszedłem krótki szlak przez dżunglę, a resztę czasu spędziłem relaksując się w cieniu drzew lub w ciepłych wodach Morza Południowochińskiego.

Potem przyszedł czas na ostatni przystanek – wyspę Sapi, położoną tuż obok znacznie większej wyspy Gaya. Maleńkie miejsce, w którym większość czasu spędziłem odpoczywając w wodzie. Niestety następnego dnia zauważyłem, że moje nogi były pełne ukąszeń much piaskowych, więc nie zapomnij o środku odstraszającym!

Powered by GetYourGuide

In Malezja 11 lipca, 2024

Kinabalu: wspinaczka na najwyższy szczyt Malezji

Kinabalu to najwyższy szczyt Borneo oraz całej Malezji, wznoszący się na wysokość 4095 metrów nad poziomem morza. Znajduje się w stanie Sabah i jest częścią Parku Narodowego Kinabalu, który jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Ten granitowy masyw powstał około 10 milionów lat temu. Z biegiem czasu góra została wypiętrzona, a jej charakterystyczne postrzępione szczyty zostały wyrzeźbione przez erozję i zlodowacenie. Rejon słynie ze swojej różnorodności biologicznej, z odrębnymi strefami roślinności, od nizinnych lasów deszczowych po łąki alpejskie. Rośnie tu ponad 5000 gatunków roślin, w tym słynna raflezja, największy kwiat świata, oraz liczne endemiczne gatunki storczyków. Park Narodowy Kinabalu został założony w 1964 roku, a w 2000 roku stał się pierwszym obiektem światowego dziedzictwa w Malezji. Góra Kinabalu ma również duże znaczenie kulturowe i duchowe dla rdzennej ludności Kadazan-Dusun, która wierzy, że góra jest miejscem spoczynku duchów ich przodków.

Pierwsze formalne wejście na szczyt zostało odnotowane w 1851 roku przez Sir Hugh Lowa, brytyjskiego sekretarza ds. kolonii na wyspie Labuan.

W dniu 5 czerwca 2015 r. w Ranau miało miejsce trzęsienie ziemi o magnitudzie 6,0, które trwało 30 sekund. Od trzęsienia ziemi w Sabah w 1976 r. było to najsilniejsze trzęsienie ziemi, jakie nawiedziło Malezję. Na górze Kinabalu zginęło 18 osób, w tym sześciu Malezyjczyków, dwóch Chińczyków i dziesięciu Singapurczyków. Po utknięciu w górach ostatecznie uratowano około 137 wspinaczy.

Jak dotrzeć do Kundasang?

Kundasang znajduje się około 2 godziny jazdy od Koty Kinabalu, stolicy Sabah. Samochód możesz wypożyczyć w Hikmah Rental & Tours. Kontakt na WhatsApp jest bezproblemowy, podobnie jak całe doświadczenie wynajmu. Z trasy roztaczają się malownicze widoki na góry i okolicę.

Taksówki odjeżdżają z placu Merdeka w Kota Kinabalu, gdy wszystkie miejsca są pełne. Za miejsce zapłacisz około 40 RM, a kierowca może wysadzić Cię przy wejściu do Parku Narodowego Kinabalu.

Jeśli zdecydujesz się na wycieczkę z biurem podróży, transport minivanem do parku narodowego będzie wliczony w cenę.

Mount Kinabalu, Sabah, Malaysia — *Góra Kinabalu*

Kiedy najlepiej przyjechać?

Najlepszym czasem na wspinaczkę na górę Kinabalu jest pora sucha, która trwa od marca do września. Jest mniejsze ryzyko deszczu, co sprawia, że szlaki są bezpieczniejsze, a szansa na bezchmure widoki większa. Na szczycie może być bardzo zimno o każdej porze roku, szczególnie we wczesnych godzinach porannych, kiedy większość turystów chce podziwiać ze szczytu wschód słońca.

Rezerwacje, zezwolenia i przewodnicy

Zacznę od tego, że wspinaczka na górę Kinabalu nie jest tania.

Kilku operatorów organizuje wycieczki na wyspy, ale najpopularniejszym wydaje się Borneo Calli ng. Cena budżetowej wersji trekkingu 2D1N (dwa dni, jedna noc) wynosi 1750 RM dla turystów zagranicznych i 1350 RM dla Malezyjczyków. W cenie jest wszystko co potrzebne: zakwaterowanie (Hostel Panalaban lub Lemaing Hut), pozwolenie i przewodnik.

Jeśli zdecydujesz się na samodzielne zorganizowanie wędrówki, za nocleg w Laban Rata zapłacisz około 1600 RM. Do tego bilet wstępu do Parku Narodowego Kinabalu (50 RM), pozwolenie (400 RM) i przewodnik (350 RM). Jeśli przybędziesz do punktu rejestracyjnego odpowiednio wcześnie, być może uda Ci się znaleźć inne osoby, z którymi podzielisz się kosztami przewodnika górskiego (maksymalnie 5 turystów na 1 przewodnika).

Zakwaterowanie w Laban Rata można zarezerwować na stronie internetowej Sutera Sanctuary Lodges.

Niezależnie od tego, którą opcję wybierzesz, pamiętaj, że liczba pozwoleń jest ograniczona i mimo wysokich kosztów, trekking cieszy się dużym zainteresowaniem. Dlatego sugeruję rezerwacje z kilkutygodniowym, a nawet miesięcznym wyprzedzeniem.

Jak długo trwa wędrówka?

Trasa w obie strony na szczyt góry Kinabalu wynosi około 17,4 km, zwykle trwa dwa dni i obejmuje dwa główne etapy:

Dzień 1: Początek szlaku do Laban Rata

Około 6 kilometrów, 4 do 6 godzin, przewyższenie około 1400 metrów. Turyści zazwyczaj wsiadają do minibusa, który podwozi ich do Bramy Timpohon i stamtąd rozpoczynają wędrówkę dobrze oznakowanym szlakiem przez różnorodne strefy roślinności, od tropikalnych lasów deszczowych po alpejskie łąki. Trasa jest stroma. Nocleg w Laban Rata lub w jednym z innych miejsc noclegowych należących do Sutera Lodges.

Dzień 2: Laban Rata na szczyt i z powrotem na początek szlaku

Około 2,7 km do szczytu plus 8,7 km z powrotem na początek szlaku. Wejście na szczyt zajmuje od 2 do 4 godzin, a zejście od 4 do 6 godzin. Różnica wysokości wynosi około 822 metrów od Laban Rata na szczyt. Wspinacze zwykle rozpoczynają wejście około 2 w nocy, aby dotrzeć na szczyt o wschodzie słońca. Ostatnia część wspinaczki obejmuje strome granitowe płyty i liny ułatwiające podejście. Po dotarciu na szczyt schodzi się z powrotem do Laban Rata na śniadanie, po czym kontynuuje zejście do Bramy Timpohon.

Istnieje możliwość spędzenia dodatkowej nocy w Laban Rata po zejściu ze szczytu, jednak znacznie podniesie to i tak wysokie koszty wędrówki.

Co spakować?

Odpowiednia odzież i sprzęt, w tym ciepłe warstwy, odzież wodoodporna i solidne buty są niezbędne. Pora sucha zapewnia najlepsze warunki do wspinaczki, jednak staranne planowanie i przygotowanie mogą sprawić, że wspinaczka będzie przyjemna i udana o każdej porze roku. Oto lista niektórych niezbędnych rzeczy:

Kurtka polarowa lub ocieplana
Wodoodporna i wiatroszczelna kurtka
Szybkoschnące spodnie
Koszulki
Ciepła czapka i rękawiczki
Skarpety
Buty trekingowe
Plecak (30-40 litrów) z osłoną przeciwdeszczową.
Latarka
Kije trekkingowe
Butelka na wodę
Okulary przeciwsłoneczne
Nakrycie główy
Krem UV
Aparat fotograficzny lub smartfon
Pozwolenie na wspinaczkę i paszport
Gotówka
Apteczka
Przekąski
Środek odstraszający owady
Ręcznik
Opcjonalnie: power bank (w Laban Rata istnieje możliwość ładowania urządzeń)

Jeśli czujesz, że wziąłeś za dużo rzeczy i nie wszystko sie przyda, zostaw je w swoim pokoju w Laban Rata i odbierz w drodze powrotnej. Nie chcesz targać zbyt ciężkiego plecaka podczas nocnego ataku szczytowego!

Gdzie się zatrzymać?

Jeśli wybierzesz się na wycieczkę z biurem podróży, rano z hotelu w Kota Kinabalu odbierze Cię kierowca minibusa. W stolicy Sabah spędziłem kilka dni i mogę polecić trzy miejsca: ATAP Hotel, Hotel Tourist by HotSpot Essential oraz Akinabalu Youth Hostel. Wszystkie były niedrogie i oferowały ładny i czysty prywatny pokój.

Jeśli wybierasz się do Kundasang samodzielnie, sugeruję przybycie na dzień przed wędrówką, aby uniknąć niepotrzebnego pośpiechu i porannego stresu, że nie uda Ci się dotrzeć przed godziną 10:30, czyli ostateczną godziną rozpoczęcia wędrówki na pukcie kontrolnym przy Bramie Timpohon. Nocowałem w Happy Garden, czyli skromnym hostelu z restauracją na miejscu. Znajduje się w odległości krótkiego spaceru od wejścia do Parku Narodowego Kinabalu, więc rano nie ma potrzeby dodatkowego transportu.

Trasa 2D 1N

Dzień 1: Brama Timpohon – Laban Rata

Obudziłem się około 7 rano i zjadłem szybkie śniadanie w pobliskiej restauracji. Spędzając noc w Happy Garden, byłem zaledwie 20 minut spacerem od siedziby Kinabalu Park.

Po przybyciu do centrum rejestracyjnego szybko udało mi się znaleźć grupę 3 innych turystów, z którymi mogłem podzielić się kosztami przewodnika. Następnie dostaliśmy pozwolenia oraz pudełko z lunchem i przygotowaliśmy się do rozpoczęcia trekkingu. Przewodnikiem był starszy mężczyzna, ale mówił całkiem nieźle po angielsku.

Aby dostać się na początek szlaku przy Timpohon Gate, skorzystaliśmy z minibusu. Następnie odbyliśmy odprawę dotyczącą bezpieczeństwa i nasz przewodnik powiedział nam, że stanowimy grupę, ale jeśli ktoś chce jechać iść, nie ma potrzeby oglądać się na innych. Fajnie, choć w takim przypadku nie mam pojęcia, dlaczego przewodnik jest w ogóle obowiązkowy.

Nasza grupa wkrótce się rozdzieliła i do schroniska Laban Rata dotarłem w pojedynkę, podczas gdy przewodnik podążał za najwolniejszą osobą.

Niedługo po rozpoczęciu szlaku minąłem wodospad Carson’s Falls i ruszyłem pod górę przez piękny las. Mniej więcej w połowie drogi do Laban Rata zrobiłem sobie przerwę na lunch. W pudełku znajdował się smażony kurczak z warzywami. Niezbyt smaczne danie, ale jak się nie ma co się lubi… Pogoda się pogarszała i coraz więcej mgły unosiło się nad zboczami, a przez krótką chwilę nawet padało. Szlak był nadal zalesiony, ale wkrótce zmienił się w subalpejską łąkę.

Po przybyciu do Laban Rata Resthouse dostałem klucz do 4-osobowego dormitorium i szybko przebrałem się w suchy komplet ciuchów. Nie wziąłem prysznica, bo woda była lodowata. Pamiętaj o tym 🙂 Po spędzeniu trochę czasu w dormitorium, pozostałej części mojej grupy wciąż nie było, więc po prostu zdrzemnąłem się. Było mi zimno, mimo że miałem na sobie ciepłą puchową kurtkę z Nepalu. Trochę dziwne. Poza tym, mimo że byłam bardzo zmęczony, nie mogłam zasnąć. Trochę mnie to zaniepokoiło.

Czy kiepskie samopoczucie było spowodowane wysokością? Schronisko w Laban Rata położone jest na wysokości 3272 m n.p.m., dlatego niektórzy mogą odczuwać pewien dyskomfort. Kiedy reszta mojej grupy w końcu dotarła na miejsce, przyszedł czas na kolację. Problem w tym, że w ogóle nie miałem apetytu i zjadłem tylko słodką galaretkę, popijając dwiema filiżankami herbaty.

Po kolacji zażyłem profilaktycznie kilka tabletek, żeby mieć pewność, że rano będę w lepszej formie. Niestety w nocy nadal nie mogłem spać.

Rozkład posiłków w Laban Rata wygląda następująco:

Obiad: od 16:30 do 19:00

Kolacja: od 2:00 do 3:30

Śniadanie: 7:30 do 10:30

Wszystkie posiłki serwowane są w formie bufetu.

Prąd jest dostępny od 16:00 do 22:00 i od 1:00 do 3:30.

Dzień 2: Laban Rata – Szczyt – Brama Timpohon

Drugi dzień rozpoczęliśmy od pobudki o 2 w nocy i zjedzenia szybkiego śniadania. Nie byłem specjalnie głodny, ale musiałem się zmusić do jedzenia, bo czułem, że potrzebuję kalorii. Wyruszyliśmy o 2:30. Większość turystów wyszła w tym samym czasie, więc na schodach zrobił się spory korek. Dwie kobiety z mojej grupy zostały z tyłu już na samym początku i chwilę na nie czekaliśmy, ale nigdzie nie było ich widać. Później dowiedzieliśmy się, że zawróciły. Czy one również doświadczyły tego samego dyskomfortu zdrowotnego co ja?

Wspinałem się po schodach a potem zaczął się odcinek ze stromymi płytami granitowymi i liną. Wokół nie było żadnej roślinności. Lina była tam raczej tylko do asekuracji, a nie podciągania się. Niestety, z każdym krokiem byłem coraz słabszy i wolniejszy, a mój organizm wyraźnie nie chciał kontynuować tej przygody. Walczyłem zarówno z kiepską formą fizyczną, jak i psychiczną. Robiłem częste przerwy, żeby złapać oddech, a momentami nawet siadałem na ziemi. Myślę, że był to efekt paskudnego skumulowania wpływu wysokości oraz problemów żołądkowych.

Parłem do góry z całych sił, podczas gdy wschód słońca był coraz bliżej. Widziałem już szczyt, ale mimo to wydawało się, że kawał drogi przede mną. Ostatni odcinek był naprawdę stromy!

Wreszcie dotarłem na najwyższy szczyt Malezji! Drugi chłopak z mojej grupy przybył wkrótce po mnie. Potem pojawił się nawet nasz przewodnik! Zrobiliśmy kilka zdjęć i rozpoczęliśmy zejście. To był ostatni raz, kiedy widziałem towarzyszy z mojej grupy. Zejście na dół było z pewnością dużo łatwiejsze i zacząłem zdejmować kolejne warstwy ubrań, gdyż słońce szybko rozgrzewało powietrze. Gdy zatrzymałem się i spojrzałem wstecz, byłem pod wrażeniem, że udało mi się pokonać tę trasę w ciemności!

Po dotarciu do Laban Rata zjadłem małe śniadanie składające się z tostów francuskich i smażonych ziemniaków. Spotkałem też dwie kobiety z mojej grupy, które potwierdziły, że zawróciły, gdyż jedna z nich nie czuła się dobrze. Myślę, że spodziewały się znacznie łatwiejszego podejścia podobnie zresztą jak ja. Zdobycie Kinabalu wcale nie jest jednak takie łatwe!

Pozostały dystans do Bramy Timpohon była prawdziwym utrapieniem. Moje kolana odmawiały podłuszeństwa, a całkowita różnica wysokości od szczytu wyniosła ponad 2000 metrów! Co więcej, szlak jest był stromy i pełny skał i kamieni. Z dwoma przerwami na trasie w końcu dotarłem do mety, gdzie zakupiłem colę i wodę mineralną. Minibus, który zabiera turystów z powrotem do siedziby głównej parku stał na skraju drogi, ale kierowca powiedział, że musimy poczekać, aż dołączy więcej pasażerów. Czekaliśmy około pół godziny aż z góry zeszło kolejne 4 osoby. Gdy byliśmy już w drodze na parking, rozpoczęła się ulewa. Co za szczęście!

W biurze parku zapytałem o możliwości transportu z powrotem do Koty Kinabalu, ale mogli zaoferować jedynie prywatny transport za 250 RM. Zamiast tego poczekałem, aż przestanie padać, po czym udałem się w stronę głównej drogi, aby spróbować złapać jakiś minibus lub stopa. Czekałem około 15 minut, kiedy zauważyłem nadjeżdżający. Niestety, był pełen ale zaraz po nim nadjechał kolejny i tym razem udało mi się zabrać.

Alternatywne zejście: Via Ferrata

Przy rezerwowaniu wycieczki możesz także wybrać trasę obejmującą zejście inną drogą – przez via ferratę. Jest to najwyższa via ferrata na świecie i pierwsza w Azji.

Dwie oferowane trasy to tzw. Walk the Torq i Low’s Peak Circuit. Jest to aktywność dla wszystkich, nawet dla tych bez wcześniejszego doświadczenia. No może nie dla tych z lękiem wysokości 🙂

Czy było warto?

Podsumowując, jest to wspaniała, malownicza i wymagająca wędrówka. Ale czy jest warta swojej ceny? Moim zdaniem nie. Przed przybyciem na Borneo spędziłem miesiąc w Nepalu. Kwota, jaką zapłaciłem za 1,5 dnia trekkingu na szczyt Kinabalu, prawdopodobnie wystarczyłaby mi na ponad tydzień lub nawet więcej w Himalajach, ze zdecydowanie bardziej spektakularnymi widokami. Nie ma alternatywy dla noclegu w obiektach Sutera Sanctuary Lodges, którzy wykorzystują swój monopol i windują ceny, a jakość jest po prostu przeciętna.

Inne aktywności w rejonie Kundasang?

Park Narodowy Kinabalu

Na terenie parku znajduje się kilka krótszych tras, które można połączyć w jedną pętlę i przejść bez przewodnika. Od głównego wejścia do parku, kieruj się na szlak Liwagu, a następnie skręć w lewo na szlak Mempening. Podążaj nim, aż dojdziesz do drogi asfaltowej. Następnie, aby wrócić do głównego wejścia, wejdź na szlak Kiau View lub Silau Silau. Punkt widokowy Kiau Gap to doskonałe miejsce przy dobrej pogodzie, dlatego warto przybyć tu w pierwszej kolejności, bardzo wcześnie rano. W nawigacji pomoże Ci aplikacja MapyCZ.

Od maja 2024 r. część szlaku Liwagu, po skrzyżowaniu ze szlakiem Mempening jest zamknięta.

Na terenie parku znajduje się także ogród górski, który jest otwarty codziennie od 9:00 do 16:00. Zwiedzający mogą tu samodzielnie spacerować w godzinach otwarcia, a wycieczki z przewodnikiem ruszają o 9:00, 12:00 i 15:00.

Szlak Aki Aki

Trasa o długości 3,3 km z platformami widokowymi na majestatyczną górę Kinabalu. Prowadzi ona jednak przez teren prywatny i trzeba wynająć przewodnika. Widziałem komentarze osób, które twierdziły, że skasowano je na ponad 200 RM, co jest całkowicie absurdalne i brzmi jak oszustwo.

Pomnik wojenny w Kundasang

Oddaje on cześć brytyjskim i australijskim więźniom, którzy zginęli podczas tzw. Marszów Śmierci w Sandakan oraz w obozach jenieckich w Sandakan i Ranau, a także lokalnym mieszkańcom, którzy zapłacili najwyższą cenę za pomaganie im.

Szkoda, że nawet w takim miejscu obowiązują różne ceny dla Malezyjczyków i obcokrajowców…

Wzgórze Marangang

Wzgórze Maragang, które znajduje się na wysokości 2232 m n.p.m., zostało otwarte dla zwiedzających w 2017 roku. Turyści mogą wybierać spośród różnych opcji, takich jak trekking na wschód słońca (3 rano) i standardowy trekking (6 rano) szlakiem tam i spowrotem lub pętlą. Trekking standardowy zajmuje około 3-4 godzin.

Zdecydowałem się na szlak do punktu widokowego i spowrotem o 6 rano i dotarłem na miejsce spotkania punktualnie. Przewodnik niestety spóźnił się około 20 minut, a ja powoli zaczynałem się irytować, gdyż zdawałem sobie sprawę, że tuż po wschodzie słońca góra Kinabalu znika w chmurach. Kiedy w końću przybył przewodnik, wskoczyliśmy do pick-upa i pojechaliśmy na początek szlaku. Posiadanie przewodnika na tym szlaku absurdalne, ponieważ zgubienie się wydaje się niemożliwe, a facet po prostu szedł za mną, paląc przez całą drogę papierosy.

Po około godzinie dotarliśmy na szczyt, skąd roztaczały się wspaniałe widoki. Góra Kinabalu z tej perspektywy wyglądała imponująco. Zanim zaczęliśmy schodzić, polatałem dronem i nagrałem kilka fajnych filmików.

Przewodnika można zorganizować poprzez WhatsApp. Numery telefonów dostępne są na stronie internetowej TUTAJ. W maju 2024 r. cena wynosiła 155 RM w przypadku trekkingu solo.

Kinabalu, Sabah, Borneo — *Wzgórze Marangang*

Wzgórze Sosodikon

Tańsza i łatwiejsza alternatywa dla Wzgórza Maragang. Bilet wstępu kosztuje 10 RM od osoby dla obcokrajowców. Jest to bardzo krótki, 1-kilometrowy szlak tam i spowrotem ze spektakularnymi widokami na Kinabalu, oczywiście jeśli dopisze pogoda. Szanse na to są większe wcześnie rano więc nie zapomnij ustawić budzika!

Miejsce pamięci ostatniego obozu jenieckiego

Japońscy okupanci Sabah w 1945 r. zmusili 641 brytyjskich i 1793 australijskich jeńców wojennych do przemarszu z Sandakan do Ranau. Tylko sześciu osobom udało się przeżyć dzięki ukryciu się i pomocy miejscowych. Pozostali zmarli w wyniku chorób, ciężkiej pracy, niesprzyjających warunków lub zostali zabici przez oprawców. Na kamieniu pamiątkowym wymieniono nazwiska 183 mężczyzn, którzy zginęli w ostatnim obozie, znajdującym się obok zakola rzeki Kagibangan. Miejsce położone jest 6 km od Ranau.

Last POW Camp Memorial

The Japanese occupiers of Sabah in 1945 forced 641 British and 1793 Australian prisoners of war to march from Sandakan to Ranau. Only six people made it out alive by hiding and getting looked after by locals. The rest died as a result of disease, arduous labour, unfavourable living conditions, or were slain by their captors. The 183 men who perished at this final camp, which was located next to a bend in the Kagibangan River that can be seen below, are listed on the memorial stone. The place is located 6 km away from Ranau.

Gorące Źródła Poring

Miejsce to składa się z kilkunastu małych basenów podgrzewanych siarkową wodą wydobywającą się z podziemnego źródła. Najlepszą atrakcją parku jest szlak do wodospadu Langanan, którego przejście zajmuje około 2 godzin w jedną stronę. Pamiętaj, aby rozpocząć wędrówkę przed południem, ponieważ później wejście nie jest dozwolone.

Kolejną opcją na spędzenie czasu jest przejście serią mostków zawieszony na drzewach, czasami nawet 40 metrów nad ziemią, skąd roztaczają się zapierające dech w piersiach widoki na otaczający dżunglę.

W parku znajduje się także ogród motyli i orchidei. Problem w tym, że cena biletu jest dość wysoka: 50 RM dla obcokrajowców, a za każdą atrakcję w środku, trzeba i tak płacić dodatkowo (10 RM). Model biznesowy typowej pułapki turystycznej!

Wodospad Mahua

Wodospad znajduje się około 500 metrów od parkingu. Wstęp kosztuje 20 RM dla dorosłych obcokrajowców i 12 RM dla dzieci. Do dyspozycji turystów strefa do biwakowania. Dojazd trasą nr 500 z Ranau zajmuje około 1 godziny.

Powered by GetYourGuide

In Malezja 9 lipca, 2024

Semporna: wycieczki po wyspach i najlepszy snorkeling w Sabah

Semporna to miejscość położona na wschodnim wybrzeżu stanu Sabah w Malezji. Słynie z oszałamiającej morskiej różnorodności biologicznej i jest punktem wypadowym do jednych z najlepszych miejsc do nurkowania na świecie, takich jak słynna wyspa Sipadan. Oprócz nurkowania Semporna oferuje takie atrakcje, jak wycieczki po wyspach, snorkeling oraz targi i restauracje serwujące owoce morza.

Samo miasto Semporna jest dość brzydkie choć bogate kulturowo, ze znaczną populacją ludu Bajau Laut, zwanego również Cyganami Morskimi. Prowadzą oni koczowniczy tryb życia na morzu i są znani z wyjątkowych umiejętności przetrwania na wodzie. Ich domy budowane są na palach wbitych w dno morskie.

Jak dotrzeć do Semporny?

Drogą powietrzną

Kilka linii lotniczych obsługuje loty na lotnisko Tawau (TAW), w tym Malaysia Airlines i AirAsia, a bezpośrednie loty są dostępne z Kota Kinabalu (stolicy Sabah) i Kuala Lumpur (stolicy Malezji). Z Tawau w dalszą podróż do Semporny najlepiej wybrać minibus. Dojazd zajmuje około 1,5 – 2 godzin.

Drogą lądową

Z Koty Kinabalu do Semporny kursują autobusy, ale przygotuj się na bardzo długą podróż (najprawdopodobniej ponad 10 godzin).

Aby zarezerwować bilet, odwiedź Easybook lub 12Go.Asia

Drogą morską

Połączenia promem łączą pobliskie Tawau z Nunukan i Tarakan na indonezyjskim Borneo. Rejsy odbywają się dość rzadko, dlatego sprawdź bieżący rozkład. Z Tawau do Semporny bez problemu dotrzeć można minibusem, a przejazd zajmuje około 1,5 – 2 godzin.

Semporna, Sabah, Borneo — Snorkeling w Sempornie

Kiedy najlepiej przyjechać do Semporny?

Najlepszy czas na odwiedzenie Semporny to pora sucha, która przypada na okres od marca do października. Pogoda w tych miesiącach jest na ogół korzystniejsza i charakteryzuje się mniejszą ilością opadów, co ułatwia zwiedzanie wysp (morze jest spokojne) i korzystanie z zajęć na świeżym powietrzu.

Gdzie się zatrzymać?

Mogę polecić pobyt w Warisan Family Inn lub Kuree Hut. Oba miejsca są dobrze zlokalizowane, w centrum miasta z mnóstwem restauracji i sklepów w pobliżu. Obsługa może pomóc w organizacji wycieczek na wyspy. Jeśli ma to dla Ciebie znaczenie, Warisan Family Inn znajduje się bliżej nabrzeża. Pokoje były czyste i przestronne!

Jak długo zostać na miejscu?

Semporna nie ma wiele do zaoferowania, ale spokojnie można spędzić kilka dni na zwiedzaniu pobliskich wysp, więc wszystko zależy od peferencji. Ja spędziłem jeden dzień w mieście i trzy dni na wycieczkach po wyspach, ale niektórzy wolą wybrać tylko jedną wyspę i zostać na niej dłużej, nurkując lub po prostu odpoczywając na plaży.

Semporna, Sabah, Borneo, Malaysia — Snorkeling przy wyspie Sibuan

Co warto zobaczyć w Sempornie?

Stanowisko archeologiczne Bukit Tengkorak

To stanowisko archeologiczne położone jest na zboczu wzgórza pochodzenia wulkanicznego. W epoce neolitu znajdowała się największa produkcja ceramiki w Azji Południowo-Wschodniej. W małym muzeum przy parkingu można poznać więcej szczegółów na temat historii tego miejsca oraz jego odkrycia i przekształcenia w stanowisko archeologiczne. Zwiedzanie jest bezpłatne.

Drewniane schody prowadzą na szczyt i można się nieźle spocić, ale warto. Można stamtąd podziwiać piękną panoramę okolic Semporny. Najlepszym sposobem dotarcia do Stanowiska Archeologicznego Bukit Tengkorak jest skorzystanie z mobilnej aplikacji do zamawiania taksówek: Grab.

Muzeum Tun Sakaran

Znajdują się tu eksponaty dotyczące życia Tuna Sakarana, który był gubernatorem stanu Sabah. O jego roli jako przywódcy społeczności można wiedzieć się więcej na parterze muzeum. Na pierwszym piętrze znajdują się wystawy dotyczące historii i kultury Semporny i okolic. Zwiedzanie jest bezpłatne.

1-dniowe wycieczki na wyspy

Wyspy stanowią bez wątpienia główną atrakcję Semporny, zarówno dla nurków jak i tych którzy preferują spokojne wakacje na plaży. Niektórzy udają się tam bezpośrednio, nawet nie zatrzymując się w samym mieście.

Większość wysp można zwiedzać w ramach jednodniowej wycieczki, co jest świetną opcją dla osób podróżujących z ograniczonym budżetem. Można także zorganizować dłuższe pobyty w kurortach, ale będzie to kosztować znacznie więcej.

Niestety z trzech wycieczek, które odbyłem, tylko jedna została zorganizowana w 100% zgodnie z harmonogramem. Niektórzy operatorzy sugerują a nawet nalegają, żeby odpuścić niektóre zaplanowane wcześniej do odwiedzenia miejsca, lub snorkeling odbywa się w pobliżu wyspy, ale bez szans na spędzenie czasu na plaży. Upewnij się, że organizator wycieczki ma mnóstwo dobrych recenzji zanim zdecydujesz się z nim gdziekolwiek płynąć!

Powered by GetYourGuide

Wyspy Mabul i Kapalai

Rano odebrano mnie z hotelu i podwieziono samochodem do przystani Pelancong. To stąd rusza większość wycieczek. Reszta grupy już czekała więc od razu ruszyliśmy na wyspę Mabul. Po lewej minęliśmy ogromną wyspę Bum Bum i wkrótce ujrzeliśmy na horyzoncie nasz cel. Z wyjątkiem mnie, reszta grupy była tu na nurkowanie, więc łódź wysadziła mnie i jednego z przewodników na wyspie Mabul, a następnie ruszyła dalej do miejsca na nurkowanie.

Opłata za wstęp na teren kurortu na wyspie wynosi 50 RM od osoby, co moim zdaniem jest dość wygórowaną ceną, gdyż można korzystać jedynie z drewnianych pomostów i typowych dla tego regionu świata, trochę kiczowatych miejsc do robienia zdjęć. Na szczęście udało mi się znaleźć fajne miejsce w cieniu, gdzie odpaliłem drona i złapałem kilka kadrów z góry. Wokół kurortu, na małych łódkach krążyło mnóstwo dzieci sprzedających kokosy. Byli to tzw. Morscy Cyganie.

Opuściliśmy teren kurortu i udaliśmy się na drugi koniec wyspy, mijając część, w której z pewnością mieszka obsługa. Przewodnik polecił kolejne fajne miejsce do latu dronem, tym razem pośród palm. Rzeczywiście, było warto!

Wkrótce weszliśmy do wioski, w której mieszka ludność wyspy i było to o wiele ciekawsze i bardziej autentyczne miejsce niż kurort wypełniony chińskimi turystami. Gdy dotarliśmy na przystań, reszta mojej grupy już tam czekała i razem zjedliśmy lunch.

Następnie przyszedł czas na pierwszą sesję snorkelingu w pobliżu wyspy Kapalai. Zobaczyłem mnóstwo ryb, a nawet kilka ogromnych żółwi, ale niestety pływanie i freediving były utrudne, ponieważ nie zapewniono płetw. Na samej wyspie nie wylądowaliśmy, bo w zasadzie jest to po prostu mierzeja z kurortem zbudowanym na palach.

Następnie wróciliśmy na wyspę Mabul na drugą sesję snorkelingu. Była ona mocno rozczarowująca, ponieważ woda nie była tak przejrzysta i zamiast naturalnej rafy były w niej tylko zanurzone sztuczne konstrukcje.

Do Semporny wróciliśmy około 16:00. Podsumowując, wycieczka była dobrze zorganizowana, jedzenie bardzo dobre, ale snorkeling i obserwacja podwodnego świata pozostawiała niedosyt.

Wycieczka kosztowała 150 RM za osobę i zorganizowała ją dla mnie obsługa Kuree Hut, gdzie zatrzymałem się na nocleg. W cenie był lunch, woda i sprzęt do snorkelingu (bez płetw).

Wyspy Mataking i Timba Timba

Zameldowałem się na przystani o 8:30 i tym razem również wszyscy pozostali turyści na łodzi byli nurkami. Na mnie czekały natomiast trzy sesje snorkelingu: dwie na wyspie Mataking i jedna na wyspie Timba Timba. Wszystkie miejsca były niesamowite i z pewnością był to jeden z najlepszych, o ile nie najlepszy snorkeling, jakiego doświadczyłem podróżując po Azji Południowo-Wschodniej. Sprzęt był doskonałej jakości, dostałem również płetwy. Mogłem zobaczyć wiele kolorowych ryb, ale z pewnością największą atrakcją były ogromne zielone żółwie wynurzające się z głębin. Wow!

Wycieczka kosztowała 180 RM za osobę i zorganizowałem ją poprzez operatora Seabunny. Sprzęt do snorkelingu był w doskonałym stanie (w tym płetwy), a obsługa była bardzo przyjazna. Nie udało się jednak wylądować na żadnej z wysp i cały dzień spędziliśmy wyłącznie na łodzi lub w wodzie. Rozczarowujące, biorąc pod uwagę, jak piękna jest plaża na wyspie Timba Tima. Przewodnik wyjaśnił, że obie wyspy są własnością prywatną, jednak w Internecie znalazłem informację, że można je odwiedzić za dodatkową opłatą. Byłoby miło mieć wybór!

Wyspy Boheydulang, Sibuan i Mantabuan

Pierwszym przystankiem tego dnia była wyspa Boheydulang, gdzie czekał na nas 20-30 minutowy trekking do punktu widokowego. Szlak jest dość stromy a co kilka metrów stoi „przewodnik” monitorujący, czy wszyscy czują się dobrze. Widok z góry jest bez wątpienia wart wysiłku. Nie zapomnij zabrać wody!

Stamtąd mieliśmy płynąć na wyspę Mantabuan, ale załoga łodzi robiła wszystko, aby nas do tego zniechęcić. Jasnym było, że chcieli wrócić wcześniej do Semporny, co było absolutnie nie fair. Na szczęście większość uczestników protestowała i ostatecznie zrobiliśmy przystanek na snorkeling. Nie wylądowaliśmy na wyspie, ale w wodzie zobaczyć można było mnóstwo rozgwiazd!

Następnie zatrzymaliśmy się na wyspie Sibuan, gdzie zjedliśmy lunch i mieliśmy trochę wolnego czasu na spacer po plaży. Niestety latanie dronem nie było możliwe, ponieważ wszystkie wyspy są częścią parku morskiego Tun Sakaran, a ponadto znajduje się tam strefa wojskowa.

Wkrótce nadszedł czas na kolejną sesję snorkelingu i wsiedliśmy na łódź, by popłynąć… na drugą stronę wyspy, dosłownie kilka metrów od plaży gdzie jedliśmy lunch. Komedia! W zasadzie mogliśmy te kilka metrów po prostu przejść… Snorkeling był bardzo przeciętny, a całe zajście było wyraźnym sygnałem, że załoga łodzi chciała jak najszybciej zakończyć wycieczkę.

Ogólnie wszyscy wróciliśmy do Semporny z mieszanymi uczuciami. Piękno wysp jest niepodważalne, jednak zachowanie załogi było naprawdę złe i lekceważące. Wycieczka kosztowała 250 RM za osobę i zorganizowała ją dla mnie Kuree Hut, gdzie nocowałem. W cenie był lunch, woda, wstęp do parku narodowego i sprzęt do snorkelingu (bez płetw).

Wyspa Sipadan

600-metrowy spadek wokół wyspy pokryty jest koralowcami, a różnorodność i ilość zwierząt morskich jest tutaj wyjątkowa. Typowy dzień w rejonie wyspy Sipadan obejmuje obserwację imponujących żółwi zielonych i szylkretowych, ogromnych ławic barakud oraz wielu innych gatunków ryb.

Organizatorzy wycieczek dostają ograniczoną liczbę zezwoleń na nurkowanie, a większe ośrodki otrzymują tych zezwoleń więcej. Każde zezwolenie pozwala nurkowi na jednodniowe nurkowanie na wyspie Sipadan. Pamiętaj by zorganizować wycieczkę i uzyskać pozwolenie tak wcześnie, jak to możliwe, zwłaszcza w szczycie sezonu, aby uniknąć rozczarowania z powodu braku miejsc.

Wyspa Bum Bum

Leży około kilometra na wschód od miasta Semporna i jest oddzielona od lądu kanałem Tando Bulong. Jest tam kilka kurortów z domkami na palach, przy których można również popływać. Aby się dostać na wyspę, popytaj o łódkę przy publicznej przystani w Sempornie lub załatw transport poprzez miejsce zakwaterowania, w którym się chcesz zatrzymać.

In Malezja 6 lipca, 2024

The Tip of Borneo: spokojne plaże i spektakularne zachody słońca

Tip of Borneo to charakterystyczny punkt położony w najbardziej na północ wysuniętej części wyspy, w malezyjskim stanie Sabah. Lokalne wioski zamieszkuje etniczne plemię Rungus i wciąż można tam zobaczyć kunsztowe rękodzieło oraz tradycyjne długie domy.

Półwysep Kudat jest zdecydowanie wart odwiedzenia dla tych, którzy lubią przyrodę bez tłumów!

Jak dostać się na Tip of Borneo?

Na Półwyspie Kudat nie ma transportu publicznego, dlatego wypożyczenie samochodu w Kota Kinabalu i wybranie się tam na własną rękę wydaje się najlepszą opcją. Nie widziałem żadnej wypożyczalni z dobrymi opiniami w Kudacie.

Alternatywnie, zatrzymaj się w Kudat i zorganizuj transport przez swój hotel. Najprawdopodobniej pomogą Ci znaleźć kierowcę. Możesz również spróbować szczęścia w popularnej aplikacji do zamawiania taksówek: Grab.

Kiedy najlepiej zaplanować przyjazd?

Kraniec Borneo można zwiedzać przez cały rok, jednak najlepszy czas na wizytę to okres od lutego do kwietnia, w porze suchej. Pogoda w tych miesiącach jest na ogół korzystniejsza i charakteryzuje się mniejszą ilością opadów, co ułatwia spędzanie czasu na świeżym powietrzu, zwłaszcza popołudniami.

The Tip of Borneo, Sabah — *Plaża na krańcu Borneo*

Ile czasu zaplanować?

Biorąc pod uwagę odległość od Koty Kinabalu (prawie 200 km), potrzeba co najmniej dwóch dni, aby spokojnie zobaczyć wszystkie interesujące miejsca na półwyspie i mieć wystarczająco dużo czasu na relaks oraz wizytę w Kudat.

Gdzie się zatrzymać?

W pobliżu cypla znajduje się wiele interesujących opcji zakwaterowania, takich jak Tampat Do Aman ze szlakami spacerowymi, wieżą widokową i małym muzeum poświęconym grupie etnicznej Rungus. Możesz także rozbić namiot w pobliżu plaży Kelambu, co musi być niesamowitym przeżyciem szczególnie podczas gwieździstych nocy.

W Kudat polecam pobyt w The Upper Deck Hotel. Prosty, ale bardzo czysty i przestronny pokój oraz dobre położenie w centrum miasta.

Miejsca warte zobaczenia

The tip of Borneo

Punkt położony na półwyspie Kudat, w miejscu, gdzie Morze Południowochińskie spotyka się z Morzem Sulu. Znaczenie geograficzne symbolizuje duży pomnik kuli ziemskiej. Można tu podziwiać piękne zachody słońca, a w oddali można dostrzec latarnię morską Kalampunian.

Plaża Kalampunian

Ta plaża to prawdziwy skarb, oferujący spokojną atmosferę. Drobny, biały piasek idealnie komponuje się z turkusową wodą, a spacery tu to czysta przyjemność!

Plaża Kelambu

Kolejna piękna piaszczysta plaża. W czasie odpływu można dojść na małą wyspę, ale uważaj, by na niej nie utknąć podczas przypływu. Jedyną wadą jest ilość śmieci. Po drugiej stronie drogi znajdują się kempingi, a nocleg tu z pewnością jest świetnym doświadczeniem. Nie spodziewaj się jednak zasięgu sieci komórkowej.

Kudat

Kudat ma znaczenie historyczne, ponieważ był jedną z pierwszych osad Brytyjskiej Kompanii Północnego Borneo w XIX wieku. Miasto zostało oficjalnie założone w 1881 roku. Można tu spędzić trochę czasu spacerując wzdłuż morza w Kudat Park lub zwiedzając Muzeum Tun Mustapha lub Świątynię Fuk Tek Kung .

Muzeum Tun Mustapha to pierwsze muzeum zbudowane w Kudat, którego celem jest przedstawienie historii życia Tun Mustapha (pierwszego gubernatora Sabah), a także kultury i historii dystryktu Kudat.

Świątynia Fuk Tek Kung jest jedną z niewielu świątyń taoistycznych w Sabah. Została zbudowana na początku lat 70. XX wieku przez pobliskie Stowarzyszenie Hokkien.

Plaża Bak Bak to najbliższe miejsce rekreacyjne w pobliżu miasta, choć bywa dość wietrznie. Na miejscu jest kilka straganów ze streetfoodem.

Wyspa Banggi

Wyspa jest położona zdecydowanie poza szlakiem turystycznym, na Morzu Południowochińskim, niedaleko południowych Filipin. Infrastruktura jest ograniczona, a podstawowe odogodnienia znajdziesz jedynie w większych osadach, takich jak Karakit. Plaże na wyspie są zaśmiecone i nie ma tu zbyt wiele do zwiedzania. Z drugiej strony możesz negocjować z lokalnymi rybakami, żeby zabrali Cię na pobliską wyspę Maliangin, z pięknymi plażami, bujną tropikalną roślinnością i krystalicznie czystą wodą. Wyspa Balambangan jest bardziej odległa i dotarcie tam będzie z pewnością droższe, ale jest to kolejny fajny pomysł na jednodniową wycieczkę.

Aby dotrzeć na wyspę Banggi, popytaj o transport w miejscowości Kudat. Rejs łodzią trwa 1-2 godziny w zależności od warunków na morzu.

Powered by GetYourGuide

In Malezja 6 lipca, 2024

Wyspy Mantanani: jednodniowa wycieczka z Koty Kinabalu

Wyspy Mantanani położone są na północny zachód od Kota Belud, miasta oddalonego około półtorej godziny jazdy od Kota Kinabalu, stolicy stanu Sabah. W zależności od warunków na morzu rejs motorówką zzajmuje około 60 minut. Wyspy są doskonałym miejscem do skurkowania, nurkowania lub wycieczek po prostu plażowania na białym piasku pośród palm kokosowych. W tutajszych wodach żyje wyjątkowy diugoń, zwany również krową morską, ale ssaki te są bardzo nieśmiałe i potrzeba dużo szczęścia, żeby je dostrzec.

Jak dostać się na wyspy Mantanani?

Transfer wliczony jest w cenę jednodniowej wycieczki. Jeśli zdecydujesz się na wypad dłuższy niż jeden dzień, Twój hotel z pewnością zorganizuje dla Ciebie transfer.

Autobus lub minivan odbierze Cię z hotelu w Kota Kinabalu i przewiezie do przystani w pobliżu Kota Belud. Następnie podróż będzie kontynuowana motorówką na wyspy Mantanani.

Wycieczki organizuje kilka operatorów. Ja wybrałem ofertę Borneo Calling bo cena była atrakcyjna: 260 RM. Amazing Borneo jest nieco droższe – 340 RM. Plan wycieczki wygląda identycznie w obu przypadkach.

Kiedy najlepiej się tam wybrać?

Wycieczki na wyspy Mantanani są organizowane przez cały rok, ale najlepiej zaplanować przyjazd od lutego do kwietnia, czyli w porze suchej. Pogoda w tych miesiącach jest na ogół korzystniejsza i charakteryzuje się mniejszą ilością opadów, co ułatwia spędzanie czasu na świeżym powietrzu.

Jak długo powinieneś zostać?

Jeden dzień wystarczy na relaks na plaży i trochę snurkowania. W ciągu dnia jest jednak niesamowicie gorąco, więc ciężko wytrzymać na plaży w pełnym słońcu. Nocleg na wyspie to świetny pomysł, ponieważ po opuszczeniu wyspy przez jednodniowych wycieczkowiczów, będziesz świadkiem wspaniałego zachodu słońca w idealnej cieszy i spokoju.

Mantanani Island, Borneo — *Wyspy Mantanani*

Gdzie się zatrzymać?

Nie nocowałem na wyspie, ale zatrzymałem się w Kota Kinabalu i stamtąd wybrałem się na jednodniową wycieczkę. Mogę polecić trzy miejsca na nocleg: ATAP Hotel, Hotel Tourist by HotSpot Essential oraz Akinabalu Youth Hostel. Wszystkie były niedrogie i oferowały ładny i czysty prywatny pokój.

Jak się poruszać po wyspie?

Wyspa jest bardzo mała, więc nie będziesz potrzebować niczego poza chęcią do spaceru!

Jednodniowa wycieczka

Punktualnie o 7:30 odebrał mnie z hotelu kierowca minibusa, po czym zrobiliśmy pętlę po mieście, zabierając jeszcze kilku innych turystów. Dojazd na przystań w pobliżu Koty Belud zajął około 1,5 godziny z krótką przerwą na toaletę w połowie drogi. Dalsza podróż łodzią motorową trwała około 60 minut. Warunki na morzu były dobre, więc obyło się bez mdłości.

Po przybyciu na wyspę zabrano nas do Lovely Mantanani Beach Club. Zostawiliśmy tam nasze torby, wypiliśmy po zimnym napoju i wróciliśmy na motorówkę, aby ruszyć na snurkowanie. Oba przystanki były w porządku i mogliśmy zobaczyć wiele kolorowych ryb, ale w Sempornie pod tym względem jest zdecydowanie lepiej.

Około 12:30 podano lunch. Jedzenie było smaczne i porcja obfite, chociaż spodziewałem się bufetu. Po lunchu był czas wolny na plażowanie, pływanie kajakami lub po prostu odpoczynek w cieniu. Skorzystałem z okazji i polatałem dronem, po wcześniejszym zapytaniu przewodnika, czy jest to dozwolone, gdyż w pobliżu zauważyłem mały komisariat policji.

W drogę powrotną ruszyliśmy około 15:00. Na horyzoncie wisiały ciemne chmury i byłem pewien, że złapie nas ulewny deszcz. Na szczęście myliłem się, ale gdy tylko przesiedliśmy się z motorówki do minivana i ruszyliśmy z powrotem do Koty Kinabalu, lunęło i z małymi przerwami padało niemal przez całą drogę. Do hotelu dotarłem około 18:00.

Ogólnie rzecz biorąc, była to dobrze zorganizowana wycieczka, a wyspa jest piękna i bardzo spokojna. Następnym razem zdecyduję się na nocleg! Budzenie się rano w tak odizolowanych miejscach jest zawsze wyjątkowe.

Pakiet wycieczki obejmuje: transport, lunch, wodę i sprzęt do snurkowania.

Powered by GetYourGuide

In Malezja 29 czerwca, 2024

Sandakan: przewodnik z najciekawszymi miejscami do odwiedzenia

Sandakan było niegdyś stolicą brytyjskiego Północnego Borneo (obecnie Sabah), zanim przeniesiono ją do Jesselton (obecnie Kota Kinabalu). Odegrał znaczącą rolę w okresie kolonialnym jak i w II wojnie światowej.

Jest znany z tzw. Marszów Śmierci, jednego z najtragiczniejszych wydarzeń II wojny światowej w Azji. Wielu australijskich i brytyjskich jeńców wojennych zostało zmuszonych przez Japończyków do marszu w brutalnych warunkach przez dżunglę, co doprowadziło do śmierci prawie wszystkich z nich.

Sandakan jest punktem wypadowym do kilku atrakcji przyrodniczych. Niedaleko znajduje się Centrum Rehabilitacji Orangutanów, które przyciąga wielu turystów zainteresowanych zobaczeniem tych wyjątkowych zwierząt. Inne godne uwagi miejsca to Rainforest Discovery Centre, Turtle Islands Park i jaskinie Gomantong słynące z jadalnych ptasich gniazd.