Ubon Ratchathani to największe miasto rejonu Isan w Tajlandii. Położone jest w paśmie górskim Sankamphaeng nad rzeką Mekong, która stanowi naturalną granicę z Laosem.
Historia miasta sięga co najmniej XIII wieku, kiedy było ono ważnym portem handlowym w Imperium Syjamskim. Zostało założone przez króla U-Thonga, który panował w latach 1238-1270. Miasto było znane ze swojego bogactwa oraz ciekawej kultury. W miarę upływu czasu Ubon Ratchathani rosło w siłę i prosperowało doskonale. W 1791 roku w obrębie murów miejskich zbudowano pałac. Na początku XX wieku Ubon Ratchathani zostało ogłoszone jedną z prowincji Tajlandii i przekształciło się w ważny ośrodek kultury i edukacji.
Dziś miasto jest najbardziej znane z corocznego festiwalu, który odbywa się w lipcu. Mieszkańcy Ubon zapalają wtedy setki latających papierowych lampionów, które unoszą się nad rzeką Mekong. To wielowiekowa tradycja i jedno z najbardziej spektakularnych wydarzeń kulturalnych w Tajlandii.
Ponadto miasto jest świetną bazą wypadową dla osób chcących eksplorować pobliską przyrodę, np. Park Narodowy Kaeng Tana i Park Narodowy Pha Taem.
Jak dotrzeć na miejsce?
Do Ubon Ratchathani można dostać się samolotem, pociągiem lub autobusem z Bangkoku. Loty z Bangkoku są codziennie i trwają mniej niż godzinę. Pociągi i autobusy są znacznie tańsze, ale podróż trwa od 9 do 11 godzin. Osobiście preferuję pociąg sypialny, który ma najlepszy stosunek komfortu do ceny, ale przyjazd jest bardzo wcześnie rano, więc trzeba pokręcić się po mieście kilka godzin przed zameldowaniem w hotelu.
Możliwe połączenia sprawdzisz również na 12Go.Asia
Kiedy najlepiej zaplanować wizytę?
Miasto można zwiedzać o każdej porze roku. Pora sucha trwa od listopada do marca. W tym czasie pogoda jest na ogół słoneczna, z mniejszą wilgotnością.
Moja wizyta w regione przypadła na maj i niestety nie było to najlepsze doświadczenie, ponieważ było piekielnie gorąco i większość wodospadów kompletnie wyschła.
Gdzie się zatrzymać?
Zatrzymałem się w Phadaeng Hotel i nie mogę powiedzieć nic złego na jego temat. Jest dobrze położony w odległości krótkiego spaceru od większości atrakcji, jest również duży parking, a pokoje są czyste i przestronne.
Jeśli wolisz mieszkać poza miastem, bliżej Mekongu i parków narodowych, polecam Khong Chiam 2 Hotel w małym miasteczku o tej samej nazwie.
Co warto zobaczyć?
Wat Phra That Nong Bua
Jest to jedna z najbardziej znanych i najważniejszych świątyń prowincji Ubon Ratchathani. Najważniejszym elementem jest złoto-biała Sri Maha Pho Chedi, która została zbudowana w 1956 roku, aby uczcić 2500 lat buddyzmu. Przypomina ona stupę Mahabodhi w Bodhgaya w Indiach.
Muzeum Narodowe Ubon Ratchathani
Moim zdaniem najciekawsze muzeum w regionie, z dziesięcioma salami wystawowymi zorganizowanymi wokół dwóch dziedzińców. Budynek został zbudowany w 1918 roku w stylu zachodniej architektury kolonialnej do wykorzystania jako ratusz. Muzeum zostało natomiast otwarte w 1989 roku. Ekspozycja prezentuje różne okresy historyczne, a także tekstylia, muzykę ludową, rękodzieło, sprzęty domowe i przedmioty związane z buddyzmem. Wszystko jest dobrze wyjaśnione w języku angielskim. Bilet wstępu dla obcokrajowców kosztuje 100 THB.
Wat Maha Wanaram
Świątynia została założona w 1807 roku przez drugiego władcę miasta i zmieniła nazwę na Wat Maha Wanaram w 1941 roku. Uważana jest za główną świątynię w Ubon Ratchathani, zawierającą jeden z najświętszych wizerunków Buddy w prowincji – Phrachao Yai In Paeng. Jest to często odwiedzane miejsce przez lokalnych mieszkańców.
Wat Thung Si Muang
Świątynia została zbudowana za panowania króla Ramy III (1824-1851), aby umieścić w niej replikę odcisku stopy Buddy. Najbardziej fotogeniczna część to Ho Trai, mała drewniana sala służąca do przechowywania pism buddyjskich. Została zbudowana na środku stawu, aby odstraszać termity i inne owady.
Thung Sri Mueang
Bardzo ładny park publiczny z mnóstwem ludzi biegających wieczorem. Główną atrakcją jest gigantyczna rzeźba świecy. Ma 22 metry wysokości i została ukończona w 2000 roku.
Nocny targ Thung Sri Muang
Idealnie miejsce na wieczorny posiłek. Znajdziesz tu najróżniejsze rodzaje tajskich potraw. Nie brakuje też straganów z daniami z innych krajów.
Wat Si Ubon Rattanaram
Dość duża świątynia tuż przy głównej drodze. Została zbudowana w 1855 roku za panowania króla Ramy IV.
Inne atrakcje w regionie
Wat Nong Pah Pong
Jeden z najbardziej znanych leśnych klasztorów w okolicy został założony przez nieżyjącego już Ajahna Chaha. Zanim zmarł w 1992 roku, dołożył do tego kolejnych 100 klasztorów filialnych, w co nawet zaangażowani byli mnisi z innych krajów, którzy zakładali filie np. w Europie. Na terenie klasztoru, oprócz świątyni i złotej stupy z relikwiami Ajahna Chaha, znajduje się również muzeum z eksponatami, w tym posąg Ajahna Chaha, jego szaty i inne pamiątki, znaleziska archeologiczne oraz sztuka buddyjska.
Wat Pah Nanachat
Świątynia założona w 1975 roku przez Ajahna Chaha jako oddział klasztoru Wat Nong Pah Pong. Amerykański uczeń, Ajahn Sumedho, został zaproszony do kierowania wspólnotą jako pierwszy opat. Klasztor ma na celu zapewnienie anglojęzycznym wiernym możliwości praktykowania prostego i spokojnego stylu życia, którego Budda nauczał w lasach ponad 2500 lat temu.
Khong Chiam
Głównymi atrakcjami miasta są dwie rzeki, które przez nie przepływają: Mun z niebieskimi wodami i Mekong, który jest znacznie bardziej brązowawy. Połączenie obu najlepiej oglądać z punktu widokowego Two-Colored River. Podczas mojej wizyty w maju nie zauważyłem dużej różnicy w kolorze między tymi dwiema rzekami.
Poza tym możesz zajrzeć do świątyni Wat Tham Khuha Sawan. Widoki na Mekong są również wspaniałe, a dodatkowo można podziwiać ogromny gong. Wstęp darmowy.
Wat Sirindhorn Wararam
Świątynia słynie z niektórych elementów świecących w ciemności, zwłaszcza wzory na chodniku na zewnątrz oraz symbol drzewa na jednej ze ścian. Najlepszy czas na wizytę jest tuż przed zachodem słońca. Dotarłem na miejsce, gdy było już zupełnie ciemno i ogólnie świątynia nie zrobiła na mnie dużego wrażenia.
Plaża Saen Tor
Ogromne jezioro z ładnymi i spokojnymi plażami, w tym Saen Tor, jest idealne na relaks po całym dniu zwiedzania. W okolicy można spotkać bawoły wodne.
Park Narodowy Kaeng Tana
Miałem problem ze znalezieniem wjazdu, więc nie polegaj całkowicie na Mapach Google. Jeśli jedziesz drogą 2222, skręć w kierunku zapory Pak Mun, a następnie jedź dalej do parku.
Najpierw przeszedłem przez most Kaeng Tana na wyspę Don Tana. To najdłuższy most wiszący w regionie północno-wschodniej Tajlandii. Widoki były ładne lecz w lesie po drugiej stronie mostu zostałem zaatakowany przez armie oszalałych komarów.
Następnie zaparkowałem samochód obok Visitor Center i przeszedłem do punktu widokowego. Po drodze było kilka znaków wskazujących na jaskinię lecz była to raczej dziura w skale niż jaskinia 🙂 Na szczęście wracając na główny szlak zauważyłem małego węża, więc było warto.
Droga do punktu widokowego przebiegała przez otwarty teren przypominający sawannę, więc było niewiarygodnie gorąco. Trasa miała być pętlą, ale z powodu braku nakrycia głowy i kiepskiego oznakowania postanowiłem wrócić tą samą drogą.
Z parkingu można również podejść do innego punktu widokowego, z którego widać bystrza na rzece Mun. Zachowaj szczególną ostrożność podczas przejścia po skałach.
Wodospad Tat Ton znajduje się po przeciwnej stronie Parku Narodowego Kaen Tana, ale w czasie mojej wizyty (maj 2023) wjazd był zamknięty.
Bilet wstępu do parku narodowego dla obcokrajowców kosztuje 100 THB.
Park Narodowy Pha Taem
Jeden z moich ulubionych parków narodowych w Tajlandii znajduje się tuż nad imponującą rzeką Mekong. Nazwa Pha Taem pochodzi od dużego klifu, gdzie oprócz panoramicznych widoków można podziwiać starożytne malowidła naskalne. Na terenie parku są ciekawe szlaki turystyczne i dobrze utrzymane kempingi. Wstęp do parku dla obcokrajowców na jeden dzień kosztuje 400 THB.
Jadąc od strony Khong Chiam, pierwszy zjazd z głównej drogi w stronę parku prowadzi do Sao Chaliang. Są to monolity powstałe w wyniku erozji wodnej i wietrznej, przypominające grzyby. W skale widoczne są pozostałości muszli, żwiru i piasku, dlatego przypuszcza się, że około miliona lat temu obszar ten był pod wodą. Ścieżka przyrodnicza Meak Mai Sai Than Hin Taek składa się z 3 wariantów. Pierwszy z nich ma 350 metrów długości, drugi kilometr, a trzeci 2,7 kilometra. Gorąco polecam przejście najdłuższej pętli, bo widoki są naprawdę piękne.
Jadąc dalej asfaltową drogą, dotrzesz do Pha Taem Cliff z niesamowitymi widokami na rzekę Mekong, naturalną granicę między Tajlandią a Laosem. Ze względu na położenie geograficzne na wschodzie obszar ten jest również popularny jako idealne miejsce do podziwiania pierwszych promieni słońca w kraju.
Szlak prowadzi najpierw w dół klifu, aby zobaczyć starożytne prehistoryczne malowidła, które po raz pierwszy odkryto w 1981 roku. Zostały one wykonane w różnych stylach i technikach i przedstawiają ludzi, zwierzęta (słoń, żółw, sum i płaszczkę słodkowodną), naczynia, symbole, i ludzkie dłonie. Obrazy są datowane na około 3000 – 2500 lat. Następnie wejdziesz w górę i powrócisz na parking ścieżką na szczycie klifu. Łączny dystans to prawie 5 kilometrów, ale warto!
Kolejny zjazd z głównej drogi #2112 prowadzi do wodospadu Soi Sawan. Z parkingu w dół do wodospadu prowadzi krótki szlak. Piękne miejsce, nawet w maju kiedy było bardzo mało wody. Z parkingu można również wybrać się na dłuższą wędrówkę do klifów Pha Chek i Pha Moei. Roztaczająca się stamtąd panorama na rzekę Mekongu po prostu zapiera dech w piersiach. Dystans to około 4,5 km w jedną stronę i pokonanie go powinno zająć około 1,5 – 2h.
Wróć na główną drogę i kieruj się dalej na północ. Wodospad Saeng Chan to kolejny ciekawy punkt na postój, ponieważ woda przepływa przez otwór w skale z piaskowca.
W pobliżu znajduje się jeszcze jeden wodospad – Thung Na Mueang. Natomiast podążając dalej drogą wzdłuż rzeki Mekong dotrzesz do najbardziej wysuniętego na wschód punktu Tajlandii.
Do kolejnych dwóch atrakcji dotrzeć jest nieco trudniej. Droga do klifu Pha Chana Dai jest wąska i są określone przedziały czasowe, kiedy można nią jechać w górę lub w dół. Harmonogram w kwietniu 2023 roku wyglądał następująco:
Wjazd: 04:30 – 06:30, 10:30 – 13:00, 16:00 – 18:00
Zjazd: 07:30 – 09:30, 14:00 -15:00, 19:00 – 19:30
Wydaje się, że droga jest kompletnie zamknięta dla ruchu w maju. Sprawdź stronę internetową parku, aby uzyskać najnowsze informacje.
Klif znajduje się w odległości 10 minutowego spaceru od parkingu i rozpościerają się w niego wspaniałe widoki na Mekong i Laos. Rozważ nocleg na kempingu, bo wschody słońca w tym miejscu są tego warte! W pobliżu znajduje się również wodospad Huai Phok .
W drodze na klif Pha Chana Dai nie zapomnij zatrzymać się przy Twin Pillars, kolejnej formacji z piaskowca w kształcie grzyba. Bardzo fotogeniczne miejsce!
Sao Chaliang Yai
Dalej na północ, jadąc drogą 2112, zauważysz zjazd do Sao Chaliang Yai. Jeśli masz czas, warto zatrzymać się na 15 minut, ale nie ma tam nic poza gigantycznym kamiennym filarem, podobnym do tych, które są w innych częściach parku.
Pha Chan
Klif na rzece Mekong, który opada pionowo w dół po obu stronach rzeki, jest bardzo imponującym i cudownym miejscem. Zaparkuj samochód na końcu drogi i zejdź na brzeg rzeki. Lokalni rybacy, zbudowali drewnianą drabinę, po której można zejść na dół.
Sam Phan Bok
Niesamowity krajobraz ze skałami, które zostały zerodowane przez prądy rzeki Mekong. Jest to atrakcja sezonowa, więc zaplanuj wizytę w porze suchej. Podwiezienie pickupem z parkingu kosztuje 200 THB od osoby i polecam tę opcję, bo przejście pieszo w taką upalną pogodę może być bardzo trudne. Na miejscu z pewnością znajdziesz lokalnego przewodnika, który pokaże Ci wyjątkowe formacje skalne i zrobi zdjęcia. A właściwie to on znajdzie Ciebie 🙂 Droższa opcja zwiedzania obejmuje nie tylko przejazd pickupem nad brzeg Mekongu, ale także przejażdżkę łodzią.
